Dwingt Delphine Boël koning Albert tot aftreden?

‘Een troonsafstand die niet ingecalculeerd was.’ Zo omschreef royalty watcher Jan Van den Berghe wat ons land mogelijk te wachten staat door de rechtszaak van Delphine Boël tegen koning Albert en twee van zijn kinderen. Het zou volgens ons getuigen van landverraad als de adviseurs van de koning hem nu niet dwingen tot actie.

Koning Albert is moe. Hij is moe en hij is het moe. Dat bleek herhaaldelijk tijdens de historische en slopende onderhandelingen die vooraf gingen aan de vorming van de regering Di Rupo 1.

Dat blijkt uit het aantal keren dat de vorst met vakantie naar het buitenland gaat: 20 tot 30 keer per jaar met een vliegtuig van het Belgisch leger.

Dat bleek toen hij twee keer kort na elkaar uit zijn rol viel tijdens zijn kersttoespraak, de belangrijkste afspraak van het jaar tussen de vorst en zijn volk. De eerste keer toen hij op bijzonder emotionele wijze de verkozen politici op hun nummer zette omdat ze geen regering konden vormen. De tweede keer toen hij met een verwijzing naar de jaren dertig waarschuwde voor extreemrechts en hij daarbij al zijn behendigheid moest aanwenden om de namen N-VA en Bart De Wever net niet te noemen.

Dat blijk uit inside informatie waarover steeds meer mensen in de Wetstraat zeggen te beschikken.

Sinds de abdicatie van de Nederlandse koningin Beatrix hebben zowat alle krantencommentatoren gespeculeerd over het aftreden van koning Albert. De vorst zou naar het voorbeeld van onze noorderburen zijn troon overlaten aan kroonprins Filip.

Door Knack.be gevraagd om een reactie op deze geruchten (want om meer dan dat ging het nog altijd niet) zeiden royalty watchers Mark Van den Wijngaert en Jan Van den Berghe dat een troonsafstand niet aan de orde is. ‘De koning treedt niet af. De vergelijking met Nederland slaat nergens op. Je kan er net zo goed de paus bijhalen.’

In ons land is een abdicatie niet voorzien in de grondwet, een vrijwillige troonsafstand is nooit eerder gebeurd en de koning is niet van plan om met zijn aftreden het debat over de toekomst van de monarchie aan te zwengelen.

Het zou overigens van bijzonder weinig politiek doorzicht getuigen om prins Filip op de troon te zetten vlak voor de verkiezingen van 2014 (die als ze ergens over gaan, dan wel zeker over de toekomst van ons land zoals we het nu kennen en in één ruk door over de rol die het koningshuis daarin nog zou kunnen spelen) en tijdens een jaar dat voor de koning en zijn familie stilaan uitdraait op een annus horribilis.

Want dat de koning wel degelijk een annus horribilis doormaakt, schreef deze website al op 4 juni, nog voor de vorst zich zorgen moest maken dat het gerecht een uitstrijkje van zijn speeksel of van dat van zijn kinderen zou komen nemen.

Hij wordt niet in het minst geplaagd door koningin Fabiola en de perikelen rond haar omstreden stichting Fons Pereos. De koning heeft naar verluidt binnenskamers van Fabiola geëist dat ze zo snel mogelijk een einde maakt aan alle twijfels over deze stichting.

In januari zei de koningin dat ze de stichting zou ontbinden. In april zei haar advocaat Jean Van Rossum dat de raad van bestuur een verzoek tot ontbinding stuurde naar de rechtbank van eerste aanleg in Brussel. In juni bleek dat niet zo te zijn. Er is nooit een dergelijk verzoek ingediend. Vandaag, bijna een half jaar na de aankondiging van koningin Fabiola, is er geen sprake van een ontbinding van het Fons Pereos en is er geen komaf gemaakt met de kritiek op het koningshuis.

Koning Albert werd verder nog uit zijn slaap gehouden door de snel slinkende steun van de bevolking aan de monarchie (volgens een enquête van VTM is 52 procent van de Vlamingen voorstander van de afschaffing van het koningshuis), de speculaties over zijn aftreden, de blijvende twijfel over de capaciteiten van prins Filip en als klap op de vuurpijl de hervorming van de koninklijke dotaties. Een grotere vernedering voor een vorst is nauwelijks denkbaar.

Het enige goede nieuws was toen nog dat prins Laurent voor het eerst in jaren niet meer negatief in het nieuws was geweest en dat het leek alsof hij na een aantal omstreden buitenlandse reizen zijn lesje had geleerd. Dat is intussen ook ingehaald door de werkelijkheid.

Vorige week is het dan toch al zo weinig benijdenswaardige leven van Albert dan helemaal op zijn kop gezet toen bekend raakte dat Delphine Boël hemzelf, kroonprins Filip en prinses Astrid voor de rechtbank daagt om met DNA-testen te bewijzen dat hij haar vader is. Overigens weet heel het land al dat Delphine de dochter van Albert is en er is nauwelijks nog een onderdaan te vinden die daar graten in ziet. Alleen Albert zelf lijkt dit biologische feit maar niet te aanvaarden.

De kans dat Delphine Boël voor de rechtbank haar slag thuishaalt is bijzonder klein. De kans dat ze het DNA van de koning kan laten analyseren is onbestaande. Maar met de rechtszaak en de daarmee gepaard gaande media-aandacht en commotie bij de publieke opinie raakt Boël de koning wel op drie plaatsen tegelijkertijd: in zijn hart, tussen zijn nieren en in zijn DNA.

Delphine Boël zou haar slag wel eens kunnen thuishalen op een manier die ze misschien niet (of misschien net wel) vooraf in gedachten had.

‘Deze rechtszaak zou wel eens kunnen leiden tot een troonsafstand die niet ingecalculeerd was,’ zei royalty watcher Jan Van den Berghe bij Joos op Radio 1.

Deze rechtszaak zou voor koning Albert wel eens de druppel kunnen zijn die de emmer doet overlopen. Traditie of geen traditie, plichtsbesef of geen plichtsbesef, Filip klaar of Filip niet klaar voor de troon, ook voor koning Albert is trop te veel.

Er resten de koning op dit moment twee alternatieven voor een abdicatie.

Ofwel erkent hij dat Delphine Boël zijn dochter is. Dan maakt hij een einde aan wat an sich niet meer is dan een familieruzie en herleidt hij de zaak tot zijn eigenlijke proporties namelijk die van een privékwestie. Vermits de vorst sinds 1999 geen enkele gelegenheid heeft aangegrepen om dit te doen, is de kans klein dat hij het nu alsnog zal doen.

Ofwel ziet hij lijdzaam toe hoe hijzelf, zijn familie en zijn ambt, het instituut dat hij belichaamt, tot in den treure toe blijvend door het slijk worden gehaald. De rechtszaak zal aanslepen, de smeuïge verhalen zullen blijven opduiken, de reacties zullen altijd maar erger worden.

Ongeacht de uitkomst van de rechtszaak zal Delphine Boël hem niet met rust laten. Ze zal hem blijven bestoken, beledigen en beschadigen tot hij toegeeft.

Het is overigens maar de vraag hoelang de regering nog van plan is om dit aan te zien. De koning is aan een snel tempo bezig met het verbranden van de laatste restjes van zijn legitimiteit en het respect dat het volk nog voor de monarchie zou kunnen opbrengen.

In deze context zou het bijna landverraad zijn als de adviseurs van Koning Albert hem niet zouden dwingen te kiezen tussen het aanvaarden van het vaderschap of het verzaken aan de troon.

@eddyeerdekens