De componist is nog maar 30 jaar, maar heeft al een hele reeks prijzen gewonnen met zijn filmmuziek.
Wie is Ruben De Gheselle?
Ruben De Gheselle: In twee woorden: componist en Gentenaar. Ik ben zeer verknocht aan mijn stad, maar mogelijk nog meer aan muziek. Heel mijn leven staat in het teken van muziek. Ik schrijf ze, programmeer ze en ik geef er les over aan het KASK en het Conservatorium. Elke dag gevuld met muziek is een groot cadeau. Ja, u spreekt met een oprecht gelukkige jongeman.
En daarbovenop won u net ook de Ensor voor Belofte van het Jaar 2022, onder meer voor uw muziek voor de film Clara Sola.
De Gheselle: Dat is een prachtige langspeelfilm van de Costa Ricaanse regisseur Nathalié Alvarez Mesén. De film kreeg vorig jaar zijn wereldpremière tijdens de Quinzaine des réalisateurs van het Cannes filmfestival en werd ondertussen uitgebracht in Costa Rica en Zweden. De film won vijf van de negen nominaties bij de Zweedse filmprijzen, de Guldbaggen Awards.
Ik ben grote fan van een schilder als Francis Bacon.
Hoe kwam Mesén bij u terecht?
De Gheselle: Ik heb haar leren kennen tijdens de Berlinale Talents op het filmfestival in Berlijn, waar ik samen met ongeveer duizend anderen een inzending had gestuurd. Tweehonderd daarvan werden uitgenodigd en even later zat ik naar haar kortfilms te kijken en luisterde zij naar mijn muziek, zonder dat we dat aanvankelijk wisten van elkaar. Het klikte snel.
De Ensor-jury loofde uw intieme, bezwerende en soms zelfs donkere muziek.
De Gheselle: Ik beschrijf mijn muziek zelf ook als een combinatie van iets donkers met iets charmants. Ik ben bijvoorbeeld grote fan van een schilder als Francis Bacon.
Wat is uw grote ambitie? Een Oscar winnen voor de beste muziek, of een Sportpaleis vullen, zoals uw collega Hans Zimmer?
De Gheselle: (lacht) Ik vind het al moeilijk om een jaar verder te kijken, maar dat laatste alvast niet. Tot nu toe maak ik vooral muziek bij films die eerder in het artistieke circuit belanden, zoals op festivals. Ik kijk uit naar films maken met de filmhelden van mijn generatie, zoals die fantastische Lukas Dhont, of met de Roemeense Ilinca Calugareanu, die u misschien kent van de fantastische documentaire Chuck Norris vs Communism.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
