Clublied

Anderlecht wil een nieuw clublied. De muziek is al klaar, nu de tekst nog. Men doet een beroep op het grote publiek voor goede ideeën, wat zelf geen goed idee is.

Anderlecht moet daarmee ophouden, het hééft een clublied. Michel Verschueren heeft een jaar of tien geleden al eens tevergeefs geprobeerd om een alternatieve en lichtjes pompeuze hymne te laten componeren, dat is ook mislukt. Het uit honderdduizend kelen meegezongen Barça, Barça, Baaaa-rça was zijn grote voorbeeld. Van kortbij gevolgd door ‘De club zal zegepralen’ en ‘Rood en wit, de liefdevolle kleuren’.

Verschueren zag het, niet voor het eerst en niet voor het laatst, groots. Hij contacteerde de beste toondichters van de Scala van Milaan, overlegde met een paar ervaren librettisten uit de Bayreuther Festspiele, nodigde de beroemdste dirigenten van de Berliner Philharmoniker uit in de Saint-Guidon en enkele keursolisten van de Wiener Sängerknaben in de McDonalds, en verplichtte uiteindelijk onze bekende bariton Marc Meersman om de alzo gefabriceerde etude in te zingen.

Jarenlang schalde deze opname, bij His Masters Voice in het beste 78-toeren-vinyl geperst, net voor de aftrap door het Constant Vanden Stockstadion. Niemand, maar echt geen hond, heeft ooit meegezongen. Tekst onbegrijpelijk en onmemoriseerbaar, coloratuur onhaalbaar voor een ongeoefende stem. Een bombastische koraal van Wagner, de Götterdämmerung, dat was dat nieuwe clublied. Mister Michel zelf deed als voorzanger zijn best, en gaf met zijn krachtige stem soms de indruk dat toch een kwart van het stadion meedeed, maar in werkelijkheid zweeg iedereen.

Toen Herman Van Holsbeeck was aangesteld als manager werd die plaat van Marc Meersman in de vuilnisemmer gekieperd en vervangen door een schlager met een eenvoudigere tekst en een aanstekelijker ritme. En met een even bedreven vocalist: Lange Jojo. Dat gaat dan zo.

Lange Jojo: ‘Est-ce que j’ai pas raison?’
Het hele stadion: ‘OUI TU AS RAISON!’
Lange Jojo en het hele stadion samen (in euforie): ‘ANDERLECHT, ANDERLECHT, ANDERLECHT CHAMPION! OLÉ, OLÉ, OLÉ, OLÉ…’

En dan zit de goede luim er meteen in. In de eretribune, die jolig staat mee te dansen, zit maar één man nog neer: Verschueren. Vond Wagner toch meer stijl hebben, beter passend bij het chique karakter van Anderlecht.

Wij hebben begrepen dat er al dure contracten zijn afgesloten voor dat nieuwe clublied, maar die moeten dan worden opgezegd. Verbrekingsvergoeding betalen en laat Lange Jojo zijn werk doen. Zoals hij altijd heeft gedaan.

Koen Meulenaere