‘Brussel is onbestaand in het toekomstproject van minister-president Geert Bourgeois’

‘Is de Nederlandstalige Brusselaar binnen 35 jaar uitgestorven’, vraagt Elke Van den Brandt (Groen) zich af na het lezen van de Visietekst 2050 van Geert Bourgeois (N-VA). ‘Het woord Brussel komt nul keer voor in het toekomstproject van de Vlaamse minister-president.’

Is Brussel tegen het jaar 2050 een “no man’s land”? De Dansaertwijk een woestenij zoals in de sciencfiction-thriller Mad Max? Is de Nederlandstalige Brusselaar binnen 35 jaar uitgestorven?

Wij denken het niet. De Vlaamse minister-president Geert Bourgeois daarentegen blijkbaar wel.

Als je zijn Visietekst 2050 doorleest op zoek naar het woord Brussel is het resultaat pijnlijk: nul keer komt het woord Brusselaar of Brussel voor in het toekomstproject van de N-VA-regeringsleider.

De Brusselaar met Vlaamse roots voelt zich vandaag al dikwijls in de steek gelaten door de Vlaamse regering. Nochtans is die verantwoordelijk voor de kinderopvang, scholen en zorgverblijven voor de Nederlandstaligen in de hoofdstad.

Het ontbreken van ‘Brussel’ in het project voor 2050 toont dat er met deze regering van N-VA, CD&V en Open VLD geen beterschap in zicht is.

Land zonder hoofdstad

Brussel is de hoofdstad van Vlaanderen vandaag. Maar blijkbaar niet meer in 2050. Of is het toekomstproject van Geert Bourgeois een land zonder hoofdstad ? Of wil de Vlaams-nationalist Bourgeois het bestaan van de link tussen Vlaanderen en Brussel ontkennen, vergeten, uitwissen?

Voor Groen hebben de nederlandstalige Brusselaars, en Brussel zelf, nochtans een mooie toekomst. Er leven meer dan een miljoen mensen, een superdiverse samenleving met een rijkdom aan gemeenschappen. Taalgemengde gezinnen zijn een vanzelfsprekendheid. De Brusselse identiteit krijgt meer en meer aanhang.

Dat betekent echter niet dat Vlaanderen Brussel mag lossen. Steeds meer mensen geven aan Nederlands te kennen, vaak als tweede of derde taal. Dat komt door de vele Vlaamse instellingen, zowel cultureel als bijvoorbeeld scholen. Door de enorme bevolkingsgroei staan de scholen en crèches echter onder druk. In plaats van dit aan te grijpen om het Nederlands in Brussel te versterken, sluit de Vlaamse overheid zich voor die realiteit. Almaar strengere voorrangsregels maken het voor anderstaligen moeilijk om de aansluiting die ze zoeken bij het Nederlands, te vinden. Vlaanderen heeft dus niet enkel een kans in Brussel, maar een opdracht, en een verantwoordelijkheid.

De minister van de vergeten stad

Is het ontbreken van ‘Brussel’ een vergetelheid? We mogen toch veronderstellen dat er binnen de Vlaamse regering duchtig is nagedacht en gedebatteerd vooraleer men de plannen voor de volgende 3 decennia neerpende.

Ook de minister voor Brusselse aangelegenheden, de VLD’er Sven Gatz, is blijkbaar niet in de bres gesprongen voor de Brusselaars. Nochtans maakt hij de voorbije maanden zeer plechtige beloftes. Een bloemlezing : “Vlaanderen blijft resoluut kiezen voor zijn hoofdstad Brussel en wil de band tussen Brussel en Vlaanderen verder uitbouwen en bestendigen”, beloofde Gatz. Waarom wordt dat dan niet concreet gemaakt in de visie voor de komende 35 jaar? Of zat Gatz er voor spek en bonen bij? En ook: “De komende vijf jaar zie ik het als Vlaams minister bevoegd voor de Brusselse Aangelegenheden als mijn eerste en belangrijkste doelstelling om me in te zetten voor een betere samenwerking met alle andere overheden en bestuurslagen”. Wel, van die samenwerking is blijkbaar niet veel in huis gekomen. Voor de Vlaamse regering is de Brusselaar tegen 2050 uitgestorven. Gatz stond erbij en keer ernaar.

Minder geld voor crèches, scholen en zorg

Dat deze verwijdering ook vandaag al gevolgen heeft blijkt uit het budget dat de regering-Bourgeois voorziet voor de Brusselaars. Terwijl de nood aan kinderopvang, onderwijs en zorg steeg, sneed Gatz 5% weg van het in budget voor Brussel, van 47,5 miljoen euro naar een 45 miljoen euro op 1 jaar tijd. Een besparing dus van 2,5 miljoen. Stel dat dit besparingstempo wordt aangehouden, dan is er al in 2033 geen geld meer. De grootste hap gaat uit het Vlaams Brusselfonds, dat tegenwoordig vooral een impuls geeft aan infrastructuurprojecten rond Welzijn, Cultuur en Onderwijs. Behalve op het Brusselfonds bespaart de minister ook op de dotatie aan de VGC. Nochtans worden de uitdagingen voor de VGC alleen maar groter. Daar gaat nu 150.000 euro van af. Brik, de organisatie die Brussel als studentenstad moet promoten, raakt 200.000 euro kwijt.

Het moge duidelijk zijn. Met N-VA, CD&V en Open VLD moet de Brusselaar op niet veel steun rekenen. Wat Groen betreft, is en blijven Brussel, en de nederlandstalige Brusselaars, grote troeven. Ook voor Vlaanderen is de hoofdstad met zijn miljoen inwoners en zijn internationale uitstraling een interessante partner.

De Vlaamse overheid mag Brussel en de Brusselaars niet in de steek laten. Nu niet, en ook in 2050 niet.