Dichter-architect Albert Bontridder werd (in stilte) negentig

Collega-dichter Frank de Crits vindt het niet kunnen dat geen enkel medium aandacht besteedde aan de 90ste verjaardag van Albert Bontridder.

In Vlaanderen en Brussel word je liefst geen dichter. Daar kan je niet van leven. Een enquête wees uit dat alle literatoren best vanaf hun eerste woord een aanvraag tot steun bij het OCMW
indienen. In Vlaanderen en Brussel word je daarenboven liefst geen oude dichter. Negentig jaar is uiteraard stokoud en nergens wordt er vermeld dat het je verjaardag was. Dat overkwam Albert Bontridder,dichter en negentig jaar dezer dagen. Who the fuck is die Bontridder toch?

Hij werd geboren op 4 april 1921 in Anderlecht, hij ging daar naar school en ontmoette er de iets oudere Jan Walravens- wie is dat nu ook weer ? Ze werden boezemvrienden en Jan las altijd als eerste de verzen van Albert. Ze raakten geestelijk zo vergroeid dat men van een intellectuele tweeling kon gewagen, schreef Willem M. Roggeman in de reeks ‘Monografieën van de Vlaamse Letterkunde’ (1975, dat is lang geleden) uitgegeven door het Ministerie van Cultuur.

Albert Bontridder studeerde architectuur in het Sint-Lucas in Brussel en verdiende zo zijn boterham. Ik denk dat zijn overlevingspensioen van zelfstandige hem en zijn vrouw Olga de gelegenheid geven om van veel grand crus en andere Perzische kaviaar te genieten. Hij maakte deel uit van de redactie en was medewerker van het baanbrekende literaire tijdschrift ‘Tijd en Mens’, opgericht door De Bezige Bij en Jan Walravens in 1949 te Brussel. Bij de medewerkers waren Louis Paul Boon, Hugo Claus (hopelijk doen die namen een belletje rinkelen), Remi C.Van de Kerckhove, Marcel Wauters en Ben Cami (who the fuck!!)?

Albert schreef zijn eerste verzen in het Frans. Hij zal dus door de “nieuwe machtige” Vlamingen zeker niet op een eremetaal moeten rekenen. Gelukkig overtuigde de “ket” Walravens hem in het Nederlands te schrijven. Wat hij vanaf dan ook deed. In 1951 verscheen ‘Hoog water’ en daarna volgden nog een zevental bundels van hoogwaardige kwaliteit. Hij werd ook verschillende malen bekroond, ontving de Arkprijs van het Vrije Woord (1957) en in 1972 de Jan Campertprijs. Hij publiceerde daarnaast nog enkele bundels met Marcel Wauters in eigen beheer, die nu antiquarisch een klein fortuin waard zijn.

Bontridder schreef eveneens enkele werken over architectuur en ontwierp de woningen van Louis Paul Boon en Marcel Wauters. De woning van Hugo Claus bleef echter bij een tekening van het plan.

Sinds jaren wordt zijn naam nog door enkele dichters in de Brusselse kroegen gefluisterd. Ja, zijn verzen worden geciteerd. Hij wordt bewonderd en hoog in de dichtershemel geprezen door Leonard Nolens,Dirk van Basterlaere ,Erik Spinoy en ik vergeet hierbij moedwillig nog een tiental andere sukkelaars van dichters.

Ik heb ook met genoegen en immens veel plezier in de letterkundige tijdschriften en de literaire bijlagen van kranten en weekbladen de artikels naar aanleiding van zijn verjaardag, gelezen. Als fan van Albert heb ik ze ingekaderd en geloof mij: ik kom kaders te kort. Ik ben ervan overtuigd dat de Minister van Cultuur, tussen alle beleidsplannen in, aan haar kabinetschef de opdracht gegeven heeft om die oude dichter een kaartje met de vermelding: “nog vele jaren” te zenden. Oeps, zegt die chef, en slaat zijn rechterhand voor de mond: vergeten, volgend jaar beter. Ook het Vlaams Fonds voor de Letteren zal hem naast een ruiker, een dikke check opgestuurd hebben – na maandenlange sessies van allerhande commissies en vergaderingen met de voorzitter. Ze kwamen er maar niet uit of ze hem een toelage moesten geven voor zijn vroegere of komende gedichten dan wel subsidies voor zijn architecturale werk.

Doch ik vrees dat dat niet kan ,want Albert is waarschijnlijk ingeschreven in de Franstalige Ordre des Architectes. Foei, Albert, zo van twee walletjes willen eten. Ook van de Brusselse culturele autoriteiten of de Brabantse – woont hij niet in Sint-Genesius-Rode? – zal hij wel geen blijk van sympathie gekregen hebben.

Albert Bontridder is “alive and kicking” en negentig jaar geworden ondertussen. Hij schrijft nog steeds gedichten die geen enkele uitgever wil.” Gelukkige verjaardag, Albert” en ik beloof het, ik kom je bezoeken.

Moeten wij nu aan al die oude zakken denken? Dat is een onmogelijk werk… Kunnen wij het verleden niet begraven? “Place aux jeunes poètes” is toch de strijdkreet van vandaag?!


Frank de Crits
(lid van Het Brusselse Dichterscollectief)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content