Martin Michael Driessen heeft de ECI Literatuurprijs gewonnen voor zijn boek “Rivieren”.
Dat maakte juryvoorzitter Louise O. Fresco bekend in het Nederlandse televisieprogramma Nieuwsuur. “Het is een boek van een ingetogen grootheid, met schitterende beeldende zinnen en een onbestemde dreiging, en tegelijkertijd van een weldadige tijdloosheid”, aldus Fresco. Aan de prijs is 50.000 euro en een beeldhouwwerk verbonden. Driessen wint met zijn boek eveneens de eerste lezersprijs van de ECI Literatuurprijs.
Martin Michael Driessen (1954) is wellicht voor veel Vlamingen een onbekende naam. Driessen heeft zijn sporen vooral verdiend als opera- en theaterregisseur. In 1999 schreef hij “Gars”, maar nadien duurde het tot 2012 vooraleer hij met een nieuw boek (“Vader van God”) op de proppen kwam.
Shakespeare
“Rivieren” bestaat uit drie novellen, drie verhalen die verbonden zijn door de centrale rol van water. Maar ook thematisch haken de drie verhalen hier en daar in elkaar. In het eerste verhaal “Fleuve sauvage” vaart de lezer samen met een alocholverslaafde acteur in een kano de Aisne af in Frankrijk. De aan lager gewal geraakte acteur – hij droomt van een rol als Macbeth, maar moet vrede nemen met de rol van Banquo – probeert tijdens zijn kanotocht de drankduivel onder controle te krijgen, maar dat blijkt niet eenvoudig. Wanneer hij zijn laatste fles whisky met een groot gebaar de rivier in slingert, blijft die fles hem letterlijk en symbolisch achtervolgen. Het verhaal mondt uit in een finale met knipoogjes naar Shakespeare.
Het tweede verhaal “De reis van de maan” schetst de wereld van de houtvlotters aan het einde van de 19e en begin van de 20ste eeuw. Terwijl de vlotten over rivieren als de Rodach, de Main en de Rijn dobberen, drijft de lezer mee door de levens van Julius Durlacher, zoon van een rijke houthandelaar, en de arme en eenvoudige Konrad, die ervan droomt ooit de zee te zien. Het verhaal is een mix van botsende werelden en onzegbare gevoelens. Zo worden de houtvlotten gaandeweg een drijvend anachronisme, gedoemd om de duimen te leggen tegen de moderne rivierschepen.
‘Klein juweel’
Het laatste verhaal, “Pierre en Adèle”, gaat over een aanslepende burenruzie. Twee families, de katholieke Chrétiens en de protestantse Corbés, twisten al decennialang over het dal waarover ze beiden eigenaar zijn. Scherprechter voor de langdurige twist is een klein riviertje, de Issou, die zijn bedding al eens durft te verleggen. Daardoor voelt nu weer de ene, dan weer de andere familie zich benadeeld. De joodse advocaat Salomon – what’s in a name – doet een compromisvoorstel om de vete te beëindigen. Ondanks een aantal clichés slaagt Driessen erin de lezer mee te slepen in de donkerkomische familieruzie.
“Rivieren” is een bijzonder drieluik waarin Driessen er telkens in slaagt om op enkele tientallen pagina’s grote personages en thema’s uit te werken. Vakmanschap voor fijnproevers. Recensenten in Nederland en Vlaanderen waren dan ook niet gierig met hun lof. Zo sprak Mark Cloostermans in De Standaard der Letteren van “het beste wat ik in jaren heb gelezen”. En Joost de Vries bestempelde het verhaal “Pierre en Adèle” in de Groene Amsterdammer als “klein juweel”.
(Belga/RR)
