Birgit bij de auteur: Stefan Brijs

VTM NIEUWS-anker Birgit Van Mol staat op de boekenbeurs en spreekt er elke dag met een belangrijk figuur uit de boekenwereld. Vanmiddag had ze een gesprek met Stefan Brijs, de auteur van onder meer ‘De Engelenmanker’ en ‘Post voor mevrouw Bromley’. Hij staat dit jaar op de beurs met zijn nieuwe boek: ‘Maan en zon’. “Het is een fictief boek over het leven in Curaçao, maar het is wel realistisch”, aldus de auteur. “Het boek is gebaseerd op een echte gebeurtenis. Het gaat om drie generaties zwarten die proberen hun lot te ontlopen in Curaçao. De personages worden tegengewerkt door verschillende krachten. Het gaat om fictie, maar het gebeuren is realistisch. Dit is zelfs mijn meest realistische boek ooit. Je laat je meeslepen in het verhaal en kijkt verder dan de wereld om je heen.” Opvallend is de flap van het boek, daarop staat een Dodge matador uit 1960. “Het verhaal draait om generaties taxichauffeurs. De auto gaat al 40 jaar mee, je ziet hem aftakelen, maar hij blijft wel werken. De auto staan dan ook symbool voor het eiland. Het was een paradijseiland, maar kende ook veel ellende. Desondanks houden ze zich allemaal overeind.”

VTM NIEUWS-anker Birgit Van Mol staat op de boekenbeurs en spreekt er elke dag met een belangrijk figuur uit de boekenwereld. Vanmiddag had ze een gesprek met Stefan Brijs, de auteur van onder meer ‘De Engelenmanker’ en ‘Post voor mevrouw Bromley’. Hij staat dit jaar op de beurs met zijn nieuwe boek: ‘Maan en zon’. “Het is een fictief boek over het leven in Curaçao, maar het is wel realistisch”, aldus de auteur. “Het boek is gebaseerd op een echte gebeurtenis. Het gaat om drie generaties zwarten die proberen hun lot te ontlopen in Curaçao. De personages worden tegengewerkt door verschillende krachten. Het gaat om fictie, maar het gebeuren is realistisch. Dit is zelfs mijn meest realistische boek ooit. Je laat je meeslepen in het verhaal en kijkt verder dan de wereld om je heen.” Opvallend is de flap van het boek, daarop staat een Dodge matador uit 1960. “Het verhaal draait om generaties taxichauffeurs. De auto gaat al 40 jaar mee, je ziet hem aftakelen, maar hij blijft wel werken. De auto staan dan ook symbool voor het eiland. Het was een paradijseiland, maar kende ook veel ellende. Desondanks houden ze zich allemaal overeind.”