‘Wie niet verder raakt dan de hokjes ‘links’ en ‘rechts’, doet een stad als Antwerpen oneer aan’

‘Al decennia hoort de christendemocratie, vaak met de nodige spot, dat ze vis noch vlees is. Dat haar centrumpositie zogezegd een teken van inhoudelijke zwakte is. Maar klopt dat wel?’, schrijven Sam Voeten en Jan Braeckmans (CD&V Antwerpen) nadat burgemeester Bart De Wever de entourage van Kris Peeters omschreven had als ‘links, linkser, linkst’.

Politieke strategie hoeft niet altijd moeilijk te zijn. Sommigen verdelen het speelveld in links en rechts en proberen vervolgens om zoveel mogelijk electoraat van een bepaalde flank voor zich te winnen. Tegenstanders worden gemakshalve allemaal in de andere hoek geduwd. In een conflictmodel levert dat namelijk een interessante wij-zij strijd op.

Nee, verrast waren we niet toen N-VA-burgemeester Bart De Wever in een interview met Humo de Antwerpse CD&V nog een keertje in de linkerhoek duwde. De burgemeester verbond ons al tig maal met de linkse, vierkoppige draak (samen met sp.a, GROEN en PVDA, nvdr) ondanks de talrijke, heldere boodschappen aan zijn adres over coalitievorming met extremen. Not gonna happen. De meest recente omschrijving aan ons adres is links, linkser, linkst. Nochtans is Bart De Wever een verstandig man en weet hij hoe het maatschappijbeeld van een christendemocraat (ongeveer) in elkaar zit. Die visie laat zich niet herleiden tot het eenvoudige hokjesdenken waaraan de burgemeester zich regelmatig bezondigt. Anders gesteld: een CD&V-programma past niet in de klassieke links-rechts indeling.

Wie niet verder raakt dan de hokjes ‘links’ en ‘rechts’, doet een stad als Antwerpen oneer aan.

Twee voorbeelden. Ten eerste, mobiliteit. De N-VA is erin geslaagd om de keuze voor de wagen of de fiets in een stad volledig met een ideologisch sausje te overgieten. Ben je voor meer auto in de stad, dan ben je rechts. Wie voor een doordacht fietsbeleid pleit, is links. Dat snijdt toch geen hout? Een fietser moet onderweg vooral veilig zijn. Dat noemt men volgens ons gezond verstand in de zoektocht naar een nieuw mobiliteitsevenwicht.

Ten tweede, veiligheid. Onze veiligheidsvisie zoekt een evenwicht tussen ‘beter voorkomen dan genezen’ (preventie) en ‘handhaven indien nodig’ (repressie). Wanneer we de functie van een wijkagent opnieuw willen versterken, dan is het om het gedoogbeleid van zogenaamd ‘kleinere overlast’ tegen te gaan. En als het van ons afhangt, riskeren sluikstorters een verplichte bezemdienst. Een strenge maatregel die vandaag de dag nog niet mogelijk is. Dat doen we samen met uitgebreide sensibiliseringscampagnes, onder meer op scholen en in de wijken zelf. Wij gaan dus op zoek naar evenwicht in het veiligheidsbeleid. Het zou een aantal scheefgelopen zaken misschien recht kunnen trekken.

Maar wie verwachtte dat er zich tijdens deze campagne een stevig inhoudelijk debat zou ontplooien, is eraan voor de moeite. Dat is frustrerend voor jonge tsjeven zoals wijzelf die stem per stem trachten te overtuigen met een inhoudelijk verhaal. In de plaats daarvan krijgen we te horen dat at je links, linkser, linkst bent als je probeert om een diverse lijst samen te stellen die de bevolking weerspiegelt. Dat je links, linkser, linkst bent als je van lege boterhammendozen en doelloze jongeren zonder een job een speerpuntthema wil maken. Dat je links, linkser, linkst bent als je verdorie pleit voor een stad waar een moeder zonder al té veel zorgen haar kinderen met de fiets kan begeleiden naar school.

Al decennia hoort de christendemocratie, vaak met de nodige spot, dat ze vis noch vlees is. Dat haar centrumpositie zogezegd een teken van inhoudelijke zwakte is. Maar klopt dat wel? Volgens ons niet. Het benaderen van een uitdaging, niet vanuit de links-rechts tegenstelling, maar net door deze te overstijgen, is wat het CD&V-maatschappijbeeld zo waardevol maakt.

Dat vloekt natuurlijk met de strategie van een polariserend conflictmodel. Dus rest er de tegenstander niets anders dan het debat alsnog en enigszins krampachtig te herleiden tot twee eenvoudige hokjes. Wie toont er dan in feite inhoudelijke zwakte? Deze wij-zij strategie doet een stad als Antwerpen en haar inwoners ontzettende oneer aan. Een Antwerpenaar wordt namelijk niet graag in een hokje gestoken. Er staat alvast een generatie CD&V’ers klaar die het debat graag met de nodige sérieux en respect wil voeren. Wij beloven om niet meteen een etiket op uw hoofd te plakken.

Sam Voeten, staat op de vierde plaats op de stadslijst voor CD&V.

Jan Braeckmans is lijsttrekker van CD&V voor het district Antwerpen.