Bart Neys

‘We moeten zaken als het VN-migratiepact niet tekenen zonder uitdrukkelijk akkoord van de burgers’

Bart Neys Initiatiefnemer Referendumpartij

In de nasleep van de commotie rond het VN-migratiepact en het ontstaan van de regering Michel-II zonder N-VA pleit Bart Neys van de Referendumpartij voor referenda rond elk internationaal engagement dat ons land mogelijk zou aangaan.

Het Marrakesh-circus is het zoveelste bewijs dat een parlementaire democratie niet werkt. Parlementsleden (150 federale) en (15 federale) ministers zijn niet in staat om al de internationale verdragen en pacten die gelijktijdig besproken worden grondig te bestuderen.

Ik stel me bijvoorbeeld de vraag hoeveel parlementsleden – en zelfs regeringsleden – de hele tekst van het VN-migratiepact dat Michel ging tekenen in Marrakesh ‘daadwerkelijk’ hebben gelezen én begrepen. Het is toch opvallend hoe weinig er uit de teksten wordt geciteerd.

We moeten zaken als het VN-migratiepact niet tekenen zonder uitdrukkelijk akkoord van de burgers.

Dat is geen teken van slechte wil, ze hebben eenvoudigweg niet genoeg tijd om deze besluiten zelf grondig door te lezen en een standpunt te vormen voordat ze er al over moeten stemmen.

We gaan als het ware te snel over tot nieuwe besluitvorming zonder elkaar de tijd te geven om grondig te bestuderen wat de impact ervan kan zijn.

Tot er iemand wakker schiet, maar het te laat is om nog iets te veranderen aan de tekst waar ‘al twee jaar aan is gewerkt’. Het is dus hoog tijd om de besluitvorming niet langer alléén over te laten aan parlementsleden. Burgers moeten niet alleen de mogelijkheid hebben om parlementsleden te kiezen, maar ook om zelf wetsvoorstellen in te dienen en erover te kunnen stemmen.

In een inclusieve besluitvorming waarin je alle burgers betrekt kan je veel meer kennis en oordeelsvermogen aanspreken. Vergelijk het met een netwerk waarin servers met elkaar zijn verbonden, het rekenvermogen gaat de hoogte in door het netwerk. Zo gaat het ook bij een volksraadpleging: vooraf worden veel meer mensen betrokken waardoor de kwaliteit van het debat en het achteraf genomen besluit doorgaans beter is en ook meer steun krijgt van de burgers.

We moeten internationale akkoorden niet tekenen zonder het uitdrukkelijke akkoord van de burgers. Een democratie waarin politici respect vragen van de burgers veronderstelt namelijk dat politici ook respect tonen voor de burgers. We kunnen een voorbeeld nemen aan Zwitserland waar internationale akkoorden, overdrachten van bevoegdheden en wijzigingen van de grondwet steeds via referenda moeten worden besproken en waar de burgers ook wetsvoorstellen kunnen indienen en stemmen.

Burgers zijn werknemers, ondernemers, investeerders en in principe aandeelhouders in het beleid. Hun stem is dan ook cruciaal en in een authentieke democratie zouden zij het laatste woord moeten kunnen hebben. Onder hen vindt men evenzeer specialisten die een waardevol en gefundeerd oordeel kunnen vellen, ook over internationale verdragen of economische beslissingen.

Schijnbaar is een meerderheid van de bevolking vandaag niet tevreden over de inhoud van het pact. De enige polls die wij hierover zagen was een VRT-poll en een van Het Laatste Nieuws. In beide gevallen sprak de meerderheid zich uit tegen het pact. Dit is minstens een indicatie dat men grote vragen heeft bij dit pact en dat inwoners er niet zonder meer achterstaan.

Waarom legden we de keuze niet voor aan de burgers?

Waarom legden we de keuze niet voor aan de burgers? Het zou in ieder geval veel beter geweest zijn voor het politieke klimaat in België. Nu werd het pact een splijtzwam en zorgde het voor onnodige frustratie, polarisatie, vergrote onvrede en zelfs de exit van N-VA uit de federale regering.

Ik vraag onze parlementsleden zich vooral te bekommeren om hun eigen geloofwaardigheid ten aanzien van de burgers van dit land. Niet de internationale gemeenschap is hun opdrachtgever, maar de burgers van dit land die hun loon betalen en aan wie ze verantwoording zijn verschuldigd.

Laat ons dan ook een voorbeeld nemen aan Zwitserland. Geef politici de verantwoordelijkheid voor het dagelijks bestuur, maar sluit de burgers niet langer uit van de wetgevende macht die hen toebehoort.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content