Waarom de uitgestelde kernuitstap Ecolo minder deert

In Franstalig België lijkt Ecolo voorlopig niet veel last te hebben van de uitgestelde kernuitstap. ‘Bijten doet de kritiek niet’, zegt Jean Faniel, directeur van het politieke onderzoekscentrum CRISP.

Het bleef afgelopen weekend opvallend stil bij Ecolo na het principeakkoord tussen de federale regering en energiebedrijf Engie over het 10 jaar langer openhouden van twee kerncentrales.

‘Ik ben op Twitter en hun website gaan kijken’, zegt Jean Faniel. ‘De enige reactie was een tweet van Ecolo-covoorzitter Jean-Marc Nollet, waarin hij in grote lijnen zijn positie van de afgelopen maanden herhaalde. Namelijk dat je in het energievraagstuk naar het hele plaatje moet kijken, niet alleen naar kernenergie.’

In Vlaanderen geldt het langer openhouden van twee kerncentrales als een pijnlijk dossier voor de groenen, voor wie de definitieve kernuitstap een van de grote trofeeën van de Vivaldi-regering moest worden. Ecolo lijkt daar minder last van te hebben, of voelt althans niet de behoefte om het principeakkoord met Engie uit te leggen of te verdedigen.

‘Ik heb de afgelopen dagen ook weinig kritiek op Ecolo gelezen’, zegt Faniel. ‘Alleen van Greenpeace en Waalse milieuorganisaties. Maar ze viseren daarbij niet uitdrukkelijk Ecolo en echt bijten doet die kritiek ook niet, want heel eerlijk, wat was in de huidige situatie het alternatief? We zitten bovendien in de zomervakantie en de beslissing om de centrales langer open te houden is eigenlijk al in maart genomen. Dat was het écht moeilijke moment voor Ecolo, want nog in januari zei Nollet: we gaan die centrales sluiten.’

Zelf vindt Ecolo dat het de kernuitstap heeft binnengehaald.

Faniel wijst erop dat de werkgeversorganisaties en de MR steeds nadrukkelijker vragen om zelfs tot 5 reactoren langer open te houden. ‘Of nog een scenario waarvoor wordt gepleit: Doel 4 en Tihange 3 niet 10 maar 20 jaar langer in gebruik houden. In die zin kun je dit principeakkoord, met een verlenging van de 2 reactoren voor slechts 10 jaar, ook als een geruststelling voor Ecolo zien. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez mag dan dromen van zoveel reactoren als hij wil, ze komen er niet.’

Doet dit toch niet denken aan de vorige, rampzalige federale regeringsdeelname van Ecolo, met eveneens een zware politieke nederlaag in een groen symbooldossier, namelijk het dossier van de nachtvluchten? Ecolo stapte daarvoor destijds weliswaar uit de regering, maar het gevolg was een afstraffing bij de daaropvolgende verkiezingen. Waarmee moeten de Franstalige groenen straks eigenlijk naar de kiezer?

‘Om te beginnen heeft Ecolo – in hun ogen – die kernuitstap wel degelijk binnengehaald. Van 5 reactoren tegen 2025, de laatste 2 volgen uiterlijk in 2036. Met als excuus, en terecht, de gierende inflatie en de oorlog in Oekraïne. Zo zullen ze het zeker proberen te verkopen. Verder zal Ecolo het werk van vicepremier Georges Gilkinet en de investeringen in de NMBS benadrukken, al is het onduidelijk hoe die zullen worden gefinancierd. Dan is er minister van Klimaat Zakia Khattabi, van wie niemand weet wat ze met haar bevoegdheden doet. En ten slotte is er staatssecretaris Sarah Schlitz, die gaat over gendergelijkheid, gelijke kansen en diversiteit. Van alle Ecolo-ministers heeft zij het minste politieke gewicht, maar ze komt wel het best uit de verf.’