Auteur Luc Barbé blik terug op de afgelopen zes maanden voor de gemeenteraad van Ninove, waar sinds de laatste verkiezingen het Vlaams Belang aan de macht is.
Op 5 december 2024 legde de eerste burgemeester van het Vlaams Belang in Vlaanderen de eed af. Waar staan we nu, zes maanden later?
Forza Ninove – de naam waaronder Vlaams Belang in Ninove actief is – heeft inmiddels enkele punten van haar programma gerealiseerd. Zo is er meer politie aanwezig op straat en zijn de openingstijden van de loketten op het politiebureau verruimd. De politie kreeg de beschikking over een drugshond en voerde extra controles uit bij buspassagiers van De Lijn.
Deze maatregelen kregen veel bijval van haar kiezers.
Daarnaast trok het nieuwe bestuur een aantal beslissingen van de vorige meerderheid terug. Een subsidie voor Natuurpunt werd met terugwerkende kracht ingetrokken en het budget voor Babbelonië, een leermoment voor nieuwkomers, werd geschrapt. Op 17 mei wapperde er geen regenboogvlag aan het stadhuis en binnenkort moeten enkele plantbakken in het recent heraangelegde stadscentrum plaatsmaken voor extra parkeerruimte.
Deze dossiers leidden telkens tot felle discussies in de stad. Meer nog, er kwam protest zoals we dat in jaren niet gezien hebben – niet alleen op sociale media, maar ook aan het stadhuis. De klap die extreemrechts uitdeelt aan de democratie, roept in Ninove democratische tegenkrachten op. Mensen die nooit eerder actievoerden, staan nu op een maandagavond aan het stadhuis. Op 17 mei wapperden er in Ninove meer regenboogvlaggen dan ooit tevoren, aan de huizen van gewone burgers.
Ondertussen is duidelijk geworden dat Forza Ninove haar deelname aan het bestuur niet goed had voorbereid. Enkele opvallende punten uit het verkiezingsprogramma – zoals de bouw van een nieuw ziekenhuis en een tweede woonzorgcentrum – werden al ingeslikt, want ze bleken budgettair en reglementair onrealistisch.
Het blijft wachten op een beleidsbrief, nieuwe ideeën en voorstellen.
Bovendien werden er nogal wat fouten gemaakt op vlak van procedures en reglementen, terwijl je toch zou verwachten dat men het abc van een stadsbestuur kent – enkele leden van het schepencollege zitten al meer dan tien of zelfs twintig jaar in de gemeenteraad. Zo waren er maar liefst drie zittingen van de gemeenteraad nodig om een waarnemend voorzitter aan te stellen, wat normaal gezien een vijfminutenpuntje is. Ook gaf men een aannemer toestemming om een oude school te slopen, terwijl er geen vergunning voor was. Een voorstel voor een belangrijk nieuw OCMW-reglement werd, na een vraag van de oppositie, ingetrokken wegens een belangrijk euvel in de tekst. Een burgemeestersbesluit over politiecontroles werd niet tijdig bekrachtigd door de gemeenteraad, terwijl dat nochtans wettelijk verplicht is.
Het lijstje ‘haperingen’ wordt elke maand langer. Bovendien weegt de afwezigheid van de burgemeester zwaar op de werking van de meerderheid. Zoals bij alle extreemrechtse partijen was hij de onbetwistbare chef en gebeurde er niets zonder zijn fiat. De waarnemend burgemeester Ilse Malfroot, de waarnemend voorzitter van de raad Dany Goessens en schepen Werner Somers, moeten nu iets doen wat ze nooit eerder deden: met elkaar onderhandelen en beslissingen nemen. Dat loopt niet altijd even vlot.
Een veilige stad
Het wellicht meest markante moment van de eerste zes maanden was een hoorzitting met de korpschef van de politie. Die stelde dat er in Ninove bij sommige inwoners weliswaar sprake is van een onveiligheidsgevoel, maar dat er geen sprake is van een criminaliteitsprobleem wanneer je de cijfers vergelijkt met gelijkaardige steden.
Daarmee zei hij het tegenovergestelde van wat het Vlaams Belang al twintig jaar beweert en wat veel mensen zijn gaan geloven: dat Ninove met een ernstig veiligheidsprobleem kampt. De kern van het verhaal van het Vlaams Belang implodeerde in enkele seconden. De inwoners van deze stad werden jarenlang misleid en bang gemaakt. De keizer heeft geen kleren aan, riep het kleine meisje – en in dit geval kwam de onthulling van het bedrog van de korpschef zelf.
De korpschef moest een tweede keer verschijnen op de gemeenteraad. Hij werd op het matje geroepen wegens ongezien strenge politiecontroles aan een middelbare school, maar slaagde er niet in om een afdoende motivering voor de actie te geven — nochtans een wettelijke verplichting. Tussen de lijnen door gaf hij toe dat de inzet van een agent met een mitraillette (!) niet zijn beste idee was. In de toekomst, zo klonk het, zal de politie dit soort acties anders aanpakken.
De burgemeester en schepenen hoorden het gelaten aan. Opnieuw gingen ze onderuit in een veiligheidsdossier, nochtans dé prioriteit van hun verkiezingsprogramma.
Stolen elections?
De recente verhoren van acht leden van Forza Ninove, waaronder twee schepenen, door de gerechtelijke politie, zette de partij en het bestuur onder hoogspanning. Iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is en we zijn nog maar in de fase van een opsporingsonderzoek. Maar bij Vlaams Belang kent men het vonnis in de zaak Neufchâteau maar al te goed. Daar leidde verkiezingsfraude met volmachten bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 tot de veroordeling van vijf personen, met onder meer het verbod om zich de volgende vijf jaar verkiesbaar te stellen. Dat betekende het einde van de politieke carrière van de gewezen burgemeester.
Misschien zal binnen enige tijd blijken dat het Vlaams Belang zijn verkiezingsoverwinning en eerste burgemeesterssjerp te danken heeft aan valsheid in geschrifte en het ronselen van volmachten. Stolen elections dus.
In afwachting van verdere stappen in de gerechtelijke procedure, zal Forza Ninove moeten bewijzen dat het in staat is een stad te besturen. De partij zal daarbij merken dat een absolute meerderheid bij verkiezingen niet gelijkstaat aan absolute macht. De rechtsstaat is stevig verankerd, de oppositie is sterk en goed georganiseerd, en onder de net geen 54% Ninovieters die niét voor Forza Ninove stemden, zijn er velen die het beleid van nabij opvolgen en niet zullen aarzelen om een duidelijke grens te trekken wanneer dat nodig is.
Luc Barbé is coauteur van ‘Wie zei daar marginaal? Verhalen van hoop en geloof in Ninove.’ (EPO).