Rector Rik Van de Walle (UGent): ‘Wat Siegfried Bracke doet, is helemaal niet laakbaar’

‘Bij mijn overlijdensbericht zal het over graaien gaan. Ik kan daar best mee leven.’ Terwijl de halve Wetstraat met vakantie is, zorgde Siegfried Bracke (N-VA) voor tandengeknars binnen en buiten zijn partij. De gewezen Kamervoorzitter trekt naar de Raad van State om zijn pensioenvergoedingen veilig te stellen. In totaal gaat het om 126.000 euro aan extra’s boven op zijn wettelijke maximumpensioen. Het gevolg van een systeem dat al voor het aantreden van Bracke bestond, maar dat illegaal zou zijn. Acht hoge ambtenaren van de Kamer kregen zo samen 5,9 miljoen euro.

Eerder stortte gewezen Kamervoorzitter Herman De Croo (Open VLD) in allerijl al 210.000 euro terug, een demarche waarvan hij vandaag spijt heeft. ‘Als ik het niet had teruggegeven,’ zo zei hij in Het Laatste Nieuws, ‘dan zou ik uitgemaakt worden voor oplichter en graaier.’

Bracke denkt er niet over om een cent terug te geven. De reden: de Kamer keurde de geldstroom jaar na jaar goed, er is niet illegaals aan. De kritiek, onder meer van partijgenoten zoals federaal fractieleider Peter De Roover, neemt hij erbij. ‘Ik maal volstrekt niets meer om mijn imago’, schrijft Bracke op zijn website.

En kijk. Op sociale media kreeg de N-VA’er steun van Rik Van de Walle, de rector van de UGent. ‘Niet het feit dat hij een verzoekschrift indient bij de Raad van State is laakbaar, wel de gratuite kritiek daarop’, klonk het.

U vindt dat Bracke recht heeft op zijn pensioenvergoedingen?

Rik Van de Walle: Mijn expertise op het vlak van pensioenwetgeving is beperkt. Regelgeving over de pensionering van volksvertegenwoordigers of Kamervoorzitters ken ik nog minder. Net daarom doe ik geen uitspraken over de grond van de zaak. Trouwens, ik vind deze ene zaak niet zo belangrijk. Veel belangrijker is het debat over enkele basisprincipes waarop onze rechtsstaat en onze liberale representatieve democratie zijn gestoeld.

‘Voor sommige mensen zal dit de bevestiging zijn van het negatieve beeld dat ze al hebben van politici als graaiers’, zei politoloog Dave Sinardet (VUB) in De Morgen.

Van de Walle: Mijn reactie is niet ingegeven door de vraag hoeveel euro’s Bracke wel of niet mag krijgen als gewezen Kamervoorzitter. Het is wel het volste recht van Bracke om een verzoekschrift in te dienen bij de Raad van State. Het feit dat hij volksvertegenwoordiger en Kamervoorzitter is geweest, doet daar helemaal niets aan af. Als we het recht om een verzoekschrift in te dienen laten afhangen van de voormalige of huidige functie van mensen, dan zetten we de deur open om om het even wie de toegang tot rechtspleging te ontzeggen. En misschien bent u morgen dan wel diegene die scheef wordt bekeken wanneer u vindt dat uw rechten in het gedrang zijn, en u daarover het oordeel van de rechter wilt kennen. Dat is toch niet wat we willen? Wat Bracke doet, is dus helemaal niet laakbaar.

Behalve de legalistische zijn er toch ook morele argumenten? Alleen al de extra vergoeding van Bracke bedraagt 1300 euro netto per maand. Dat is meer dan wat veel mensen maandelijks als pensioen ontvangen.

Van de Walle: Sommigen beweren inderdaad dat Bracke imagoschade veroorzaakt ten aanzien van de politiek en politici. Ik begrijp die overweging, zeker omdat ze wellicht is ingegeven door een terechte bezorgdheid: het vertrouwen in de politiek en politici is niet erg groot. Maar we mogen dat niet aangrijpen om mensen het juridische of morele recht op rechtspleging te ontzeggen. Iemand die naar de rechtbank stapt, hoeft zich helemaal niet te bekommeren om ‘imagoschade’ voor politici of de wetgevende macht. Wetgevers moeten geen kaduke wetten of regels te maken. En vergeet niet dat wij, burgers, de macht hebben om politici die wetten maken die ons niet bevallen niet meer te verkiezen. Daar dienen verkiezingen voor.

De PVDA beet zich vast in het dossier. De marxisten laken het ‘graaien’ van de politieke klasse.

Van de Walle: Ik vind dat ongepast, omdat ik niet vind dat onze politici overdreven riant betaald worden. Zeker niet wanneer je denkt aan de onzekerheid én de verantwoordelijkheid die met hun mandaat gepaard gaan. En ik vind het ook dom, omdat ik vrees dat dergelijk taalgebruik het vertrouwen in politici ondermijnt. In álle politici.