‘Een goed onderhandelde en billijke tweestatenoplossing is de enige werkbare optie. Een snelle erkenning van Palestina is méér dan een symbolische geste, het zet druk op de ketel’, schrijven Jean-Marie Dedecker en Johan Sanctorum. Ze roepen de rechterzijde in Vlaanderen op om maximaal druk uit te oefenen op Israël, diplomatiek en economisch. Donderdag komt in het parlement de commissie Buitenlandse Zaken in spoedzitting bijeen over Gaza.
Op het ogenblik dat wij dit schrijven heeft Benjamin Netanyahu, premier van Israël, te kennen gegeven Gaza-stad te zullen binnenvallen. Een nieuwe en beslissende stap in wat twee jaar geleden begon als een afrekening met de terreurbeweging Hamas, maar sindsdien steeds meer het karakter heeft aangenomen van een bloedige etnische zuivering.
Het vernietigen van alle civiele infrastructuur, het systematisch afmaken van hulpverleners, de mensonwaardige taferelen die zich afspelen tijdens de door Israël georganiseerde ‘voedselbedelingen: de brutaliteit van deze operatie, waarvan de beelden elke avond de huiskamer binnenvliegen, lokt steeds meer publieke verontwaardiging uit. Israël is op weg een internationale paria te worden.
Voor Hamas is deze chaos een levensverzekering. Welk perspectief hebben de overlevende jongeren in Gaza, dwalend door de puinen op zoek naar wat voedsel? Geen enkele. De huidige noodsituatie zal alleen maar nieuwe vluchtelingenstromen richting Europa opleveren, én verse rekruten voor de terreurbeweging die men beweert te zullen elimineren.
Helaas is de rechtse mainstream in Vlaanderen nog maar aarzelend bezig dat onder ogen te zien. Ergens leeft het idee dat Israël borg staat voor de Europese cultuurwaarden. Dat is een jammerlijke misvatting. Nu ook auteur en politicus Thierry Baudet in die zin een statement heeft gemaakt tijdens het spoeddebat over Gaza in de Nederlandse Tweede Kamer, is de Vlaamse rechterzijde, in casu N-VA en Vlaams Belang, misschien toe aan bezinning over kernwaarden, toekomstvisie en wat men een ‘moreel kompas’ noemt.
Wat met de evangelische waarden die door conservatief-rechts beleden worden? Waar is het volksnationalisme gebleven waar de Volksunie voor stond, die wél sympathie kon opbrengen voor het Palestijnse streven naar zelfbeschikking? In hoeverre moet men de rechtmatige strijd tegen het moslimfundamentalisme in onze kontreien koppelen aan een ongenuanceerd pro-Israël standpunt?
Dus vrienden van de rechterzijde, maak uw rekening. Is de inzet van het debat echt een paar tienduizend Joodse stemmen in Antwerpen? De persoonlijke agenda van Benjamin Netanyahu ligt ver weg van de Europese veiligheidsstrategie, en het Duitse schuldcomplex is niet ons probleem. Het is in het belang van zowel Israël, de Palestijnen als Europa om dit conflict tot een einde te brengen, in plaats van te blijven escaleren.
Wij zijn geen naïevelingen en beseffen dat Hamas in de politieke toekomst van de Palestijnen geen plaats heeft. Net daarom moeten België en Nederland maximaal druk uitoefenen op Israël, diplomatiek en economisch, om de huidige agressie tegen de burgerbevolking te stoppen. Ze mist elke militair-strategische visie, zoals trouwens een groot deel van de Israëlische legerleiding bevestigt.
Een écht heropbouwscenario (geen ‘Gaza Beach’) in de zin van een goed onderhandelde en billijke tweestatenoplossing is de enige werkbare optie. Een snelle erkenning van Palestina is méér dan een symbolische geste, het zet druk op de ketel. Dit heeft niets met antisemitisme te maken, en het is evenmin een monopolie van links om die conclusie te trekken.
Het gaat om gezond verstand en zin voor Europees eigenbelang. En elementaire menselijkheid natuurlijk.
Jean-Marie Dedecker is politicus voor LDD.
Johan Sanctorum is filosoof-auteur en columnist voor Doorbraak.