In een interview met De Zondag vertelt Valerie Van Peel over haar plannen, koffie drinken met Tom Van Grieken en het beruchte artikel één van de statuten. “Op korte termijn blijft het confederalisme onze ambitie”
De Zondag vroeg zich af of Pasen een betekenis heeft voor haar?
‘Dat is vooral een familiemoment. Al is het anders sinds mijn vader overleden is en mijn moeder op een appartement woont. We komen nog altijd samen, hoor, maar het voelt niet meer zoals vroeger. Er ontbreekt iemand. Zulke dagen zijn soms de moeilijkste dagen, omdat er dan herinneringen naar boven komen.’
Welke plek heeft de kerk nog in onze samenleving?
‘Dat is een moeilijke. In het instituut zijn er heel lelijke dingen gebeurd, en dan heb ik het zelfs niet alleen over het seksueel misbruik. Maar ik wil niet zwart-wit zijn. Er zijn in onze kerken ook mensen die schitterende dingen doen. De vraag is dan of je als overheid religie nog moet financieren. Ik ben daar nog niet uit. Maar dat moogt ge niet zeggen als politicus, zeker?’
De verrijzenis van Valerie Van Peel is wél een feit. Vond ze haar weg niet in het leven na de politiek?
‘Toch wel. Ik was bezig met heel wat boeiende dingen. Al moet ik toegeven dat het rouwproces moeilijker verliep dan verwacht. Hoewel ik het tegendeel beweerde, was mijn job toch mijn identiteit geworden. Maar het was vooral … er knaagde iets. Na enkele maanden op de achtergrond – die nodig waren en deugd deden – voelde ik toch weer die drang om een stem te zijn in het debat, om impact te hebben. Dat is blijkbaar wie ik ben. En waar kan je dat beter dan in de politiek? Je kan jezelf niet blijven verloochenen.’
Zal ze als voorzitter van de premier niet vooral low profile moeten blijven zodat de regering kan schitteren?
‘Dat hangt ervan af. Als het gaat over regeringskwesties, moet ik niet op de voorgrond staan. Daar hebben we andere mensen voor. Maar als het gaat over de partij, zal ik mij niet verstoppen. Let op: dat er ooit spanningen komen tussen partij en regering, dat verwacht ik wel. Dat zou ik ook niet erg vinden. Een regering is immers altijd een compromis.’
Artikel één pleit voor een onafhankelijke Vlaamse republiek. Is dat wat ze wil?
‘Dat is iets wat je op lange termijn als realiteit wil zien, weliswaar binnen een sterke Europese Unie. Dus waarom zouden we dat schrappen? Ik denk ook dat dat op lange termijn realiteit kan worden, maar misschien ga ik dat niet meer meemaken. Maar op korte termijn blijft het confederalisme onze ambitie. En misschien is dat wel voldoende? Dat kan ook. Elke stap die we zetten, gaan we evalueren.’
Lees het volledige interview in De Zondag via deze link.
