Jean-Marie Dedecker begrijpt niet dat de katholieke Kerk dit jaar nog eens met de schaal moet rondgaan, om de kosten van het pausbezoek van vorig jaar te kunnen betalen.
Sinds mijn tienerjaren probeer ik al om ongelovig te worden. Indoctrinatie werkt echter duivels door. Ik begreep toen niet dat fluitende vogels en bloeiende bloesems een geschenk van God zouden zijn, en dat diezelfde God er niets mee te maken zou hebben als een half land met een tsunami van de kaart geveegd wordt. Elke avond moesten we Onze Lieve Heer danken voor spijs en drank, maar als je in een land woonde waarin je nauwelijks een handvol rijst achter de kiezen kreeg mocht je dezelfde God niet uitfoeteren. Bizar.
Vorig jaar deed de vervanger van God op aarde, Paus Franciscus (met als jongensnaam Jorge Mario Borgoglio) hier op 29 september zijn blijde intrede, met een wijwatervisite in het Koning Boudewijn stadion. Een man van het volk. Hij was in zijn profane leven ooit nog buitenwipper in een Argentijnse nachtclub geweest.
De Kerk ging toen -achteraf- op bedeltocht om het uitje van Paus Franciscus naar ons tochtgat aan de Noordzee te financieren. Het kostte een schaal vol offergeld om de basiliek van Koekelberg op te tuttematooien. Daarnaast werden groupies opgetrommeld om hosanna’s te zingen en met palmtakken te zwaaien bij de zaligverklaring van de Karmelietes Ana van Jezus, de afsluiter bij de misviering in het Koning Boudewijn stadion. Dat feestje kostte meer dan een aflaat in een offerblok. De huur van het stadion kostte alleen al 200.000 euro.
De KULeuven en de UCLouvin maakten van de gelegenheid ook gebruik om hun 600ste verjaardag te vieren. De Stad Leuven had voor die kaarsjes op hun taart al één miljoen euro in de subsidieschaal gestort en de Vlaamse Regering deed er nog een riante aalmoes bij.
Maar toen moest er nog een een inzamelactie met crowdfunding in naam van de Heilige Geest volgen.
Dit laatste lid van de Heilige Drievuldigheid heeft nochtans al veel aan populariteit ingeboet. Sammy Mahdi, praeses van de Christelijke Volkspartij CD&V, weet zelfs niet meer waarom hij een dag verlof krijgt met Pinksteren. De Vurige Tongen waren bij Sammy nog niet ingedaald.
De crowdfunding bracht uiteindelijk zo’n 2 miljoen euro op. Maar dan was er nog een gat in de kas van 800.000 euro. Vorige maand moesten de bisschoppen nog eens rondgaan met de schaal om met een miscollecte in de parochies de put te vullen.
De Kerk als instituut is nochtans schathemeltjerijk. Ze is één van de voornaamste grootgrondbezitters van het land. Ze bezit een fortuin aan roerend en onroerend vermogen en ze heeft een kunstpatrimonium dat groter is dan de schat van Ali Baba. Die schatkist zit opgepot bij duizenden vzw’s, congregaties, kloosterorden, zorg- , psychiatrische- ,en ziekeninstellingen, scholen, kerkfabrieken… enz.
De Kerk heeft nagenoeg geen personeelskosten, want de bedienaars van de eredienst staan op de loonlijst van het Ministerie van Justitie. Aarsbisschop en pedofiele smeerpijp Roger van Gheluwe geniet bijvoorbeeld nog steeds van zijn riant maandelijks pensioen van ca 2.800 euro in “het verborgene” van de Sint-Pietersabdij in het zonnige Franse Solesmes.
Toen de paus in ons land was, ontving hij hier ook symbolisch enkele slachtoffers van kinderlokkende viespeuken in zwarte sneue kazuifels. Het werd bibberig laf en hypocriet pauselijk geneuzel ter vergoelijking van kinderlokkers die met gespleten tong een akte van berouw prevelden voor het eeuwenlang draperen van valse mantels der liefde over duizenden doofpotten.
Ter herinnering: niemand werd vervolgd na “Operatie Kelk”. Hoogstens was er sprake van een aalmoes als schadevergoeding en de absolutie voor de eigen onzedige erfzonde.
En zo gaat het niet alleen hier, maar ook op heel wat andere plaatsen in de wereld. In het 16 volumes tellende Whanaketia-rapport van juli 2024 over misbruik bij 200.000 (Maori) kinderen in Nieuw-Zeeland wordt een katholieke school in Maryland omschreven wordt als “een door de staat gesteund en door de kerk gerund bordeel dat in de behoeften van pedofielen voorzag”.
Telkens gaat het om onthullingen die lang geheim konden worden gehouden. De getuigenissen op de VRT over de “Godvergeten” wandaden van de pedefolie priesters stonden nog op ons netvlies, of de VTM brengt met de serie “De nonnen” al een nieuw schandaal aan het licht. Decennialange horror in de slaapzaal van het Vincentiusklooster in het Limburgse Zelem. Wergwerpkinderen werden er als huisvuil in de grond gestoken na jarenlang seksueel- en machtsmisbruik. Morele en lichamelijke verwondingen door “de zusters van liefde” van “Ster der Zee” in Koksijde tot in Aarsele en Roeselare. Het Limburgs Parket opent nu na 50 jaar -“ Wir haben es nicht gewusst”- een onderzoek. Het wordt zeker geseponeerd. Platvloerse absolutie. Dode nonnen kunnen zelfs niet meer biechten voor hun criminele zonden. De vrouwelijke zwarte kappen waren blijkbaar niet beter dan de mannelijke zwartrokken.
Vanaf het ontstaan van België in 1830 heeft de macht van de Katholieke politieke partijen de Kerk steeds immuun gemaakt voor vervolging, en haar steeds gefaciliteerd voor rijkelijk graaien. Kerkgebouwen zijn sacrale architectuur en gebouwd voor gebruik door de christelijke gemeenschap. Er zouden hier te lande zo’n 1.588 erkende rooms-katholieke kerken zijn. Alle kosten daarvan zijn gesocialiseerd, zowel roerende als onroerende, en worden gedragen door de belastingbetaler. De opbrengsten gaan naar de plaatselijke geloofsgemeenschappen. Kerkfabrieken beheren de gebouwen, en parochies staan in voor het religieuze. Ondertussen lopen de moskeeën vol, en de kerken bloeden leeg. Kerkgebouwen staan in de uitverkoop.
Wachten op God(ot)
In Middelkerke staan er twaalf kerken, daarvan zijn er amper nog een drietal in gebruik voor de liturgie. Toch betaalt de gemeente nog jaarlijks zo’n 225.000 euro werkingssubsidies aan de parochiale kerkfabrieken. In de deelgemeente Leffinge werden er de laatste decennia voor 5.575.693 euro restauratiewerken aan de O.L.V.- kerk uitgevoerd. Alles werd opgehoest door de belastingbetaler, en er liggen naar schatting nog 2.016.436 euro aan facturen te wachten voor het opkalefateren van de binneninrichting. Bij gebrek aan kerkgangers, is die kerk ondertussen “ontwijd” en wacht ze op een nieuwe bestemming…
Het is wachten op God(ot). Kerken zijn meestal “erfgoed” of behoren minstens tot een beschermd dorpsgezicht. Verbouwingen eraan zijn onderworpen aan peperdure archaïsche regels. De gemeente is bij wet gehouden tot onderhoudsplicht en de pilarenbijters wassen hun handen in onschuld.
Het is nog beschamender. De kerkfabriek van Middelkerke is stilaan een beleggingsclub van projectontwikkelaars. Ze laat nu twee nieuwe buildings met 13 appartementen optrekken: de “Arcade” aan de Leopoldlaan (8 verdiepingen hoog) en de “Robert” aan de Kerkstraat (5 hoog). Het Domus Dei mag niet verarmen, dankzij het Opus Dei. Ondertussen moet de gemeente door verouderde Napoleontische wetten nog opdraaien voor de verbouwing van de Sint-Willibrorduskerk t.b.v. 497.068 euro en 127.589 euro voor twee andere gebedshuizen. De lusten voor de mijters, de lasten voor de petten.
Je wordt schathemeltje rijk als je als Pontius Pilatus je handen mag wassen in wijwater, en als een Farizeeër de schatkisten van je tempel mag vullen op kosten van de belastingbetaler. De Gelofte van Armoede is een katholieke meineed. Hoog tijd voor een beeldenstorm.