‘Perspectief voor jongeren is meer dan alleen vaccinaties’

‘Hoewel ik als jongere zelf ook snak naar de vrijheid van weleer en niets liever wil dan terug te keren naar het oude normaal, sta ik er niet voor te springen om jongeren zomaar voorrang te geven ten opzichte van andere leeftijdsgroepen’, schrijft Sander Vanmaercke over de vaccinatiestrategie. ‘Jongeren snakken vooral naar versoepelingen.’

Nu we stilaan dichter komen bij het vaccineren van de hele samenleving barst ook logischerwijze het debat los omtrent wie na de risicogroepen, de zorgberoepen en de +65- jarigen als eerste gevaccineerd moet worden. Daarbij gaan er meer en meer stemmen op in de publieke opinie om jongeren op dat vlak voorrang te geven. De argumentatie die hierachter schuilgaat, is op zich zeer nobel. Volwassenen in de samenleving hebben inderdaad al heel wat meer jaren op de teller en hebben dus al veel meer kans gehad om te genieten van hun leven. Jongeren verspelen de beste jaren van hun leven en hebben dus snel nood aan een heropstart van hun normale bezigheden.

En hoewel ik als jongere zelf ook snak naar de vrijheid van weleer en niets liever wil dan terug te keren naar het oude normaal, sta ik er niet voor te springen om jongeren zomaar voorrang te geven ten opzichte van andere leeftijdsgroepen. Allereerst al omdat ik niet vind dat het aan mij is om uitspraken te doen over wie wanneer gevaccineerd moet worden. Laat dat maar over aan de virologen, aan hen die op dagelijkse basis bezig zijn met het virus te bestrijden en perfect weten hoe we die vaccinatiestrategie het beste aanpakken. Ten tweede ook omdat jongeren als eerste vaccineren niet zomaar alles zal oplossen. Strenge maatregelen zullen namelijk nog steeds nodig zijn wanneer een groot deel van de rest van de bevolking nog geen spuitje heeft gekregen. Bovendien is het goed mogelijk dat het gehele vaccinatieproces vertraagd zal worden wanneer er gekozen wordt om één specifieke groep voorrang te geven.

Laat ons dus afstappen van het idee dat we bepaalde mensen voorrang moeten geven tegenover andere mensen en laat ons op zoek gaan naar andere manieren om perspectief te geven aan jongeren. Begrijp me namelijk niet verkeerd: jongeren hebben absoluut nood aan meer perspectief. Het afgelopen jaar is echt bijzonder zwaar geweest. Instellingen hoger onderwijs die al maanden aan een stuk dicht zijn, het jeugdwerk dat kampt met zware beperkingen op hun werking, het sociaal leven dat zo goed als volledig verdwenen is… Om nog maar te zwijgen natuurlijk over de mentale impact dat dit alles heeft. Om daaraan tegemoet te komen, is meer aandacht voor de situatie van jongeren broodnodig en dringen ondersteunde maatregelen zich meer en meer op.

Daarbij is er zowel nood aan perspectief en een langetermijnstrategie als aan snelle acties om jongeren vandaag nog te helpen. Dat perspectief zou vooral moeten bestaan uit de garantie van beleidsmakers om jongeren voorrang te geven bij versoepelingen. Wanneer versoepelen epidemiologisch gezien mogelijk is, moet er dus eerst en vooral gekeken worden naar het onderwijs, het jeugdwerk… Zo snakken studenten er bijvoorbeeld naar om eindelijk terug les te krijgen op de campus en niet gewoon uren per dag naar een schermpje te zitten staren en kinderen kijken reikhalzend uit naar het moment dat hun hobby’s terug op een normale manier kunnen doorgaan.

Naast dat perspectief op lange termijn dringen echter ook snellere acties zich op. We weten allemaal hoe zwaar deze periode op mentaal vlak is, maar weten helaas ook dat er nog steeds heel wat jongeren zijn die vandaag de dag hun weg niet vinden naar psychologische hulpverlening. Sommigen omdat ze gewoonweg geen idee hebben waar ze terecht kunnen, anderen omdat ze afgeschrikt worden door de lange wachtrijen bij psychologen en therapeuten. Investeren in geestelijke gezondheidszorg moet voor zowel de Vlaamse als de federale regering een topprioriteit zijn.

Beste beleidsmakers, vaccineer dus maar gewoon zo snel mogelijk de hele samenleving, maar hou er alstublief rekening mee dat de nood aan versoepelingen hoog is onder jongeren en dat een combinatie van snelle acties en perspectief op langere termijn cruciaal is.

Sander Vanmaercke is bestuurder sociale zaken en diversiteit bij de Vlaamse Vereniging van Studenten. Hij schrijft deze bijdrage in eigen naam.