Vlaams minister van Onderwijs Zuhal Demir (N-VA) wil dat ook secundaire scholen vanaf 1 september een algemeen smartphoneverbod invoeren. ‘Dat wordt afkicken, zowel voor de leerlingen als voor hun ouders’, schrijft Knack-redactrice Ann Peuteman in haar column De Zoetzure Dinsdag.
Fien (16) moet nablijven. Dat komt doordat ze tijdens de les Frans stiekem haar telefoon heeft gecheckt. ‘Wat moest ik anders?’ zegt ze tegen haar leraar. ‘Mijn moeder bleef maar sms’en en bellen. Ik dacht dat er iets ergs was gebeurd.’ Dat was niet zo. Haar moeder wilde haar er alleen maar aan herinneren dat ze na school op haar kleine broer moest passen. Het was de vrouw blijkbaar ontschoten dat haar dochter in de les zat.
Dat is niet zo uitzonderlijk. Van veel leerkrachten en directeurs hoor ik dat sommige ouders het normaal vinden om hun kinderen tijdens de pauze of over de middag op te bellen. Er zijn er zelfs die – zoals de moeder van Fien – hun kroost tijdens de les proberen te bereiken. ‘Ik kan maar proberen. Zit mijn kind in de les, dan moet het mijn bericht maar gewoon negeren’, klinkt het vaak.
Beetje dubbelhartig natuurlijk. Veel ouders klagen steen en been over de kolossale schermtijd van hun kinderen en ergeren zich te pletter wanneer die op de meest onmogelijke momenten met hun vrienden aan het chatten zijn. Tezelfdertijd vinden ze het een heel geruststellende gedachte dat ze hun zoon of dochter dankzij diezelfde smartphone altijd kunnen bereiken.
Dat is meteen de reden waarom scholen hun leerlingen wel kunnen verbieden om hun smartphone boven te halen maar niet om die naar school mee te brengen: de meeste ouders willen nu eenmaal dat hun kind hen onderweg naar school kan contacteren, en vice versa.
Aangezien de smartphones en smartwatches nog altijd naar school zullen worden meegenomen, moeten directies bedenken waar die de hele dag zullen blijven.
Dat ís ook handig, maar eens op school aangekomen vormt zo’n telefoon een constante verleiding. Zowel voor vaders en moeders als voor leerlingen, die vaak de neiging hebben om hun ouders bij het kleinste probleem te bellen of te sms’en. Turnzak vergeten? Eén berichtje en papa komt hem brengen. Ruzie met een klasgenoot? Snel even mama bellen voor een beetje troost. Ook als leerlingen de klas worden uitgestuurd of als er iets anders gebeurt waar ze het niet mee eens zijn, brengen ze hun ouders daar meteen van op de hoogte. Niet zelden reppen die zich dan naar school om te protesteren.
Zo vertelde een van de leerkrachten van de Leraarskamer van Knack dat een klas afgelopen winter op de speelplaats moest wachten terwijl er een vervanger werd gezocht voor een zieke collega. Een paar meisjes diepten hun smartphone op en stuurden een berichtje naar hun ouders: ‘We moeten de hele tijd zonder jas in de kou staan. Straks bevriezen we nog.’ Een paar minuten later ging de telefoon in het secretariaat over. Een moeder eiste dat haar dochter ogenblikkelijk de klas binnen zou worden gelaten.
Het wordt dus afkicken wanneer alle secundaire scholen straks een smartphoneverbod invoeren. Niet alleen voor de scholieren, maar ook voor hun ouders. Aangezien de smartphones en – moeilijker te controleren – smartwatches nog altijd naar school zullen worden meegenomen, moeten directies bedenken waar die de hele dag zullen blijven. In de schooltas van de leerlingen? Dan zet je de kat toch wel heel dicht bij de melk. In een kast of doos? Niet zo veilig. Afgesloten smartphonekoffers of -hotels kopen dan maar? Die zijn best prijzig.
In school van Fien zijn smartphones nu al verboden tijdens de schooluren. Leerlingen moeten hun toestel in hun schooltas of locker bewaren. Sinds die maatregel twee jaar geleden werd ingevoerd, hebben ze op het secretariaat wel meer werk. Elke dag krijgen ze er telefoons van vaders en moeders die een boodschap voor hun kind willen doorgeven. Soms gaat het om dringende berichten, maar vaak ook niet. Zo belde er onlangs een moeder naar de school met het urgente verzoek om haar dochter te spreken. Toen het meisje aan de telefoon kwam, hoorde een secretariaatsmedewerker haar zeggen: ‘Niet erg, mam. Ik heb er nog één.’ Bleek dat haar moeder haar Chiro-trui te warm had gewassen.