‘N-VA zou beter stalinistische partijtucht in vraag stellen in plaats van zich te verbergen’

Jean-Pierre Rondas © Saskia Vanderstichelen
Simon Demeulemeester

De Vlaamsgezinde opiniewebsite Doorbraak.be is niet onder de indruk van het communautaire project van Bart De Wever. Ze zien er een afrekening in met Hendrik Vuye en een ‘heel oud, door en door ‘Belgisch’ politiek procedé’ dat ‘niks’ wordt.

N-VA heeft de flaminganten begrepen, maar meedoen mogen ze niet. Dat schrijft Jean-Pierre Rondas in een opiniestuk op de Vlaamsgezinde website Doorbraak.be in een reactie op het nieuws dat N-VA opnieuw de communautaire motor wil aanzwengelen. Ook de redactie van Doorbraak zelf laat zich erg kritisch uit: ‘De N-VA zou beter haar stalinistische partijtucht in vraag stellen in de plaats van zich te verbergen achter slimme communicatie.’

Het communautaire project van N-VA bestaat erin dat Hendrik Vuye en Veerle Wouters, die fractievoorzitter en -ondervoorzitter waren in de Kamer, het institutionele binnen de N-VA opnieuw moeten ‘operationaliseren’, luidt het bij N-VA.

Doorbraak.be is niet onder de indruk van dat project. Hoofdredacteur Pieter Bauwensen medewerker Karl Drabbenoemen de kwestie ‘zeer pijnlijk’. Zij schrijven ‘achterdochtig’ te zijn: ‘Vreemd dat net nu de N-VA haar Vlaamse achterban serieus wil nemen. De Vlaamse Beweging werd eerder nog ‘overbodig’ genoemd, het Overlegcentrum voor Vlaamse Verenigingen noemt men in N-VA-wandelgangen een ‘sterfhuis’, op Bart Maddens wordt neergekeken, Jean-Pierre Rondas wordt er een ‘huiskamerfilosoof’ genoemd …’

‘Wordt communautaire herbronning niet handig gebruikt als schaamlapje?’

Vuye zou volgens hen als fractieleider ook geschikt zijn ‘om het communautaire profiel van de N-VA aan te scherpen’. ‘Wordt de ‘communautaire herbronning hier niet handig gebruikt als schaamlapje? Wij vrezen dat in het slechtste geval de communautaire kritiek van Doorbraak op de N-VA misbruikt wordt om een intern personeelsprobleem op te lossen en toe te dekken. Met dan nog de enige Kamerleden die communautair iets te betekenen hebben als lijdend voorwerp. Pijnlijk. Zeer pijnlijk. De N-VA zou beter haar stalinistische partijtucht in vraag stellen in de plaats van zich te verbergen achter slimme communicatie.’

Rondas: ‘N-VA lijkt opgeschrikt’

Ook Rondas schreef zijn bedenkingen neer. Rondas is een van de laatst overgebleven prominente Vlaamse Bewegers die niet bij N-VA zit. Op Doorbraak.be uitte hij zich sinds de vorming van de regering-Michel vaker kritisch over de koers van N-VA. Dat het communautaire on hold gezet werd, wist hij niet te smaken. Het is niet de taak van een partij, zo schrijft hij ook nu, om ‘haar raison d’être opzij te zetten’.

‘Volgens ons (en volgens de statuten van de partij zelf) draait haar bestaansreden helemaal om Vlaamse zelfbeschikking. Geen enkele stap in die richting zetten (staatshervorming of niet) betekent vele stappen achteruit zetten.’

N-VA lijkt ‘opgeschrikt’, schrijft Rondas. ‘Door nu te reageren erkent de voorzitter (Bart De Wever, red.) ook dat een ‘beweging’ een ander soort bestaansrecht heeft dan een politieke partij wier taak het is macht na te streven en, eenmaal aan de macht, een beleid uit te voeren. Hij heeft de flaminganten begrepen.’

‘Dit wordt niks’

Toch is Rondas niet onder indruk. De flaminganten mogen immers niet meedoen, concludeert hij. ‘Ik lees niet dat er Vlaamse Bewegers in die commissie zullen worden gevraagd.’ Te radicaal, vraagt hij zich af? ‘Neen, het buiten de studiedienst staande ‘project’ gaat een maatschappelijke consensus zoeken. Dit wordt niks.’

Hij formuleert nog andere bedenkingen. Aangezien N-VA geen vrienden heeft, schrijft Rondas, is hij benieuwd naar de eerste ‘linkse/liberale/christendemocratische experts’ die zullen mee aanschuiven. ‘Ten tweede lijkt dit maar al te goed op een heel oud, door en door ‘Belgisch’ politiek procedé, namelijk de encommissionering. (…) Het verbaast me dat je zoiets ook binnen een partij kon doen.’

‘Hendrik Vuye is elegant naar uitgang begeleid’

Rondas wijst ook op de interne partijkeuken. ‘Het zal moeilijk zijn de indruk weg te werken dat de hernieuwde aandacht voor het communautaire hier te baat werd genomen om een personeelsprobleem op te lossen.’ Daarmee wijst hij naar Hendrik Vuye: ‘Een weerbarstig en intelligent constitutionalist die iets te hoog boven het maaiveld van de backbenchers uitstak, is hier op een elegante manier naar de uitgang begeleid.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content