Ewald Pironet

‘Meer geld voor veiligheid en tegelijkertijd besparen, is geen eenvoudige combinatie’

‘De strijd tegen de radicalisering en de terreur belooft lang te duren en zal veel geld kosten’, schrijft Ewald Pironet.

Aan sommige Franse overwegen hangt een bordje met de levenswijsheid ‘un train peut en cacher un autre’: het is niet omdat het gevaar van de ene kant is geweken, dat er niet plots een dreiging van de andere kant kan opduiken. Een dreiging die soms zelfs voor groter onheil zorgt.

Vorige week donderdag presenteerde premier Charles Michel (MR) met een brede smile de resultaten van een ‘cruciaal’ overleg met de werkgevers en vakbonden: de regering belooft eindelijk werk te maken van een taxshift, een verschuiving van de lasten op arbeid naar andere inkomsten. Meer nog, de sociale partners krijgen de vrijheid om te onderhandelen over een loonsverhoging – wie had daar nog op gerekend? Meteen droeg de federale regering zo een van haar belangrijkste symbooldossiers, de indexsprong, in alle stilte ten grave. Die indexsprong was door de nulinflatie trouwens inhoudsloos geworden. In ruil daarvoor zouden de vakbonden geen betogingen of stakingen meer organiseren. Het gevaar voor acties die het land opnieuw lam zouden leggen was geweken, er werd zelfs opnieuw gesproken over ‘sociale vrede’.

Van taxshift naar veiligheid

'Meer geld voor veiligheid en tegelijkertijd besparen, is geen eenvoudige combinatie'
© AFP

Enkele uren na die bemoedigende mededeling van premier Michel volgden een antiterreuractie in Verviers en nog een tiental huiszoekingen over het hele land. Twee verdachte terroristen werden doodgeschoten en dertien mensen opgepakt. Kalasjnikovs, munitie, springstof en politie-uniformen werden in beslag genomen. De bezorgdheid over de jihadisten die ons de oorlog hadden verklaard verdrong de vreugde over de sociale vrede, de aandacht voor een taxshift ruimde snel plaats voor het veiligheidsthema.

De antiterreuracties in ons land vonden plaats terwijl iedereen nog op adem aan het komen was na de aanslagen op het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo en de gijzeling in een koosjer warenhuis in Parijs, waarbij telkens doden vielen. Volgens de politie zijn er geen directe verbanden tussen de terroristen in Parijs en die bij ons, al zijn er wel enkele overeenkomsten: ze hadden zich allemaal aangesloten bij jihadistische groeperingen en deelgenomen aan gevechten in Syrië.

Rattenvangers

België telt relatief veel Syriëgangers. Er wordt druk gediscussieerd over wat jongens en meisjes van bij ons beweegt om zich aan te sluiten bij die strijd. Een aantal elementen vallen op: vaak komen die jongeren uit probleembuurten waar hoge werkloosheid heerst. Velen groeiden op in ontwrichte gezinnen en kampen met ernstige psychische of psychiatrische problemen. En meestal hebben ze al criminele of gewelddadige acties op hun kerfstok voor ze radicaliseren. ‘Rattenvangers’ blijken bij die radicalisering een voorname rol te spelen, want zij weten de jongeren over te halen tot de jihad – wat eigenlijk ‘zich inzetten voor het geloof’ betekent maar steeds meer een synoniem is geworden met barbaars geweld. ‘Ze willen een held zijn en of dat een negatieve held is, speelt geen rol’, meent de Franse islamexpert Olivier Roy.

De vraag is, wat doe je daartegen? De regering-Michel blonk de voorbije maanden uit in gekibbel over zowat elk thema, maar na de antiterreuracties kwam ze snel en eensgezind naar buiten met ’12 maatregelen tegen radicalisme en terrorisme’, zoals het inzetten van het leger voor specifieke bewakingsopdrachten. Zo’n aangescherpt veiligheidsbeleid kost geld en net op de veiligheidsdiensten is de laatste jaren al veel bespaard, zoals verder in dit nummer te lezen valt. Met nog minder geld zal het zeker niet lukken. Inzetten op meer veiligheid is noodzakelijk om rust te brengen, maar niet voldoende, want ook de voedingsbodem voor radicalisering moet worden aangepakt. Jeugdbeleid, onderwijs, buurtwerk en begeleiding van werklozen kunnen daartoe bijdragen. Ook daaraan hangt een prijskaartje.

De strijd tegen de radicalisering en de terreur belooft lang te duren en zal veel geld kosten. En zo komen we toch weer uit bij de begroting. De regering-Michel heeft laten weten dat ze voor het aanscherpen van de veiligheid 300 miljoen euro zal halen uit een reservepotje. Daarmee redden we het niet. Bij de begrotingscontrole eind maart zal de regering meer middelen moeten vrijmaken om de bevolking ervan te overtuigen dat ze het bestrijden van de radicalisering en verhoging van de veiligheid serieus neemt. En op dat moment moet ze Europa ervan verzekeren dat het haar menens is met de gezondmaking van de overheidsfinanciën en een taxshift. Meer geld voor veiligheid en tegelijkertijd besparen, is geen eenvoudige combinatie.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content