Verandert Sven Ornelis soms van mening? ‘Ik sluit niet uit dat ik binnenkort geen foie gras meer eet’

Waarover twijfelt radiomaker Sven Ornelis?

‘Ik heb altijd heel sterke meningen gehad, die ik ook met vuur verdedig’, zegt Sven Ornelis. ‘Misschien heeft dat te maken met mijn opleiding. Ik heb vroeger les gevolgd bij de jezuïeten aan het Sint-Barbaracollege in Gent. Vincent Van Quickenborne zat in mijn jaar. En nog twee bekende mensen met een uitgesproken mening, Geert Hoste en Marc Coucke, waren daar al veel eerder naar school gegaan. Later zijn we vrienden geworden. Misschien is het toeval, maar zij discussiëren ook heel graag. Ik denk dat de jezuïeten ons zo gekweekt hebben. (lacht) Zeker op restaurant is het leuk om met elkaar in discussie te gaan. Veel fijner dan op Twitter, waar je alle argumenten in 280 tekens moet proppen.’

Kunt u gemakkelijk uw ongelijk toegeven?

Sven Ornelis: Dat hangt ervan af. In het begin van de avond niet, maar naar het einde toe durf ik weleens te zeggen: ‘Oké, daar heb je een punt.’ Het is heerlijk om zwart-wit te denken, maar tegelijkertijd besef ik ook wel dat er meestal verschillende kanten aan een verhaal zitten. Ik erger me vaak aan de wokers, omdat ze zo slecht kunnen relativeren. Maar toen onlangs iemand zei dat het een schande was dat ze Zwarte Piet wilden afschaffen, kwam ik met allemaal argumenten waarom dat wél een goed idee was. Dan speel ik graag advocaat van de duivel.

Nu ben ik blij dat we roken op restaurant niet meer normaal vinden.

Verandert u weleens van mening?

Ornelis: Jazeker, over het rookverbod op restaurants bijvoorbeeld. Toen ze dat in 2007 invoerden, was ik een heel grote tegenstander. In mijn column in Het Laatste Nieuws heb ik de rokers toen verschillende keren verdedigd. Mensen die na een avond tafelen nog een lekkere sigaar wilden opsteken: ik begreep die traditie wel. Pak hen dat toch niet af, dacht ik.

Ik ben nochtans geen roker, ik heb het altijd heel vies en ongezond gevonden. Maar voor mij draaide het rond vrijheid. Restauranthouders, vond ik toen, hebben het recht om zelf te beslissen of ze dat wel of niet toelaten in hun zaak. En als ze daarmee klanten verliezen: het zij zo. We gaan toch niet alles in wetten en regels gieten? Leve de vrijheid!

Vandaag denk ik daar helemaal anders over. Ik ben blij dat we roken op restaurant niet meer normaal vinden. Zelfs als ik iemand op een terras zie roken, denk ik: doe dat toch niet aan een tafel waar iemand naast je zit te eten. Ik draai al dertig jaar op fuiven. Toen ik vroeger thuiskwam, stonken mijn kleren naar sigarettenrook. Blij dat dat nu niet meer het geval is. Rokers moeten ook niet beginnen over vrijheid. Jouw vrijheid stopt daar waar ze die van anderen bedreigt.

Twijfelt u vaak?

Ornelis: O ja, bijna de hele tijd. Momenteel weet ik niet goed wat ik moet denken over foie gras. Ik eet dat heel graag, maar heel wat vrienden zeggen: ‘Sven, je bent crazy dat je dat nog eet.’ ‘Ja maar,’ antwoord ik dan, ‘elk dier dat gedood wordt, is zielig.’ Al geef ik toe dat ik twijfel: het is typisch een onderwerp waar ik de tegenargumenten ook wel begrijp. Ik sluit niet uit dat ik binnenkort geen foie gras meer eet.