Twintiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.
1. Zoals alles altijd, begint een videovergadering met wachten op de mensen die te laat zijn. Wie zelfs te laat kan zijn tijdens een lockdown, heeft een heel specifiek talent dat in geen enkele situatie nuttig is.
2. Iedereen begint op hetzelfde moment aan zijn eerste zin, waardoor uit beleefdheid niemand zijn eerste zin afmaakt en er dus uiteindelijk niets gezegd wordt. Bij Sabine zit er een delay op de verbinding, waardoor zij pas na 15 seconden beleefdheidsstilte ‘Hallo’ roept en zwaait. Denk ik. Ook Sabines videokwaliteit stelt teleur.
3. Alle deelnemers vinden op hetzelfde moment dat de beleefdheid doorbroken mag worden, en beginnen nu op hetzelfde moment opnieuw te praten. Omdat ze niet willen hervallen in stilte – er moet tenslotte vergaderd worden – blijft iedereen praten. Behalve Sabine, die haar microfoon per ongeluk afgezet heeft.
4. Als je goed oplet en probeert te ontwaren wat de deelnemers zeggen, lijkt de consensus te zijn dat dit rare tijden zijn en dat de meesten, nee, wacht even, ja het lijkt er zelfs op dat iedereen de coronacrisis moe is.
5. Iemand valt weg, dus het is weer even wachten. Beter niets zeggen terwijl er gewacht wordt, want je wilt niet dat de weggevallen persoon het gevoel heeft dat hij of zij er niet toe doet. Wie is er eigenlijk weggevallen? Was dat dingske niet, die nieuwe? Dingske stuurt in de WhatsApp-groep dat haar internet op is. Zij ligt eruit.
6. Sabine heeft de aanknop van haar microfoon gevonden. En dat is jammer, want haar nieuw ontdekte stemgeluid gaat vergezeld van een viervoudige echo die nu in ieders woonkamer weerklinkt. Gelukkig heeft de rest van de groep vooraf een geheim handgebaar afgesproken dat betekent dat iedereen op hetzelfde moment Sabine mutet. Zeven mensen met plotse jeuk aan hun linkerwenkbrauw en dan het overheerlijke geluid van echoloze stilte.
7. Ter zake en volle focus nu, want iedereen moet een mooie (of gekke, afhankelijk van wat er afgesproken werd in de hieraan voorafgaande mailketting) houding aannemen, zodat de foto voor Instagram genomen kan worden. Want heeft een videoconferentie wel plaatsgevonden als er nadien geen foto van gedeeld wordt? Als ik mijn feed mag geloven, durf ik te zeggen van niet.
8. De foto’s worden onmiddellijk in de WhatsApp-groep gedeeld, zodat er live één gekozen kan worden. Zodra dat na twintig minuten overleg gebeurd is, begint een aantal mensen te zuchten, iemand zegt ‘Okééé’ met meer e’s dan nodig, en nog iemand anders vertelt met een excuus dat hij moet vertrekken (niemand ‘moet’ vertrekken, het is een lockdown): er kan afgesloten worden.
9. Wacht! Iemand bedenkt plots dat er eigenlijk vergaderd moest worden. Maar er is nu al afscheid genomen en daarnaast blijkt ook dat videocalls een verschrikkelijk medium zijn om een boodschap over te brengen. Beter om alles kort op mail te zetten.
