Ik vrees dat het veel meer zegt over mijn jeugd dan ik zou willen, maar ik was als tiener fan van Karel De Gucht. De redenen daarvoor zal ik u en mezelf besparen, ik bedoel alleen dat ik geen enkele weerstand voel tegen die familienaam. Maar zeker na Jean-Jacques, die absoluut de arrogantie maar niet de intelligentie van z’n vader heeft geërfd, heb ik heel wat moeite te begrijpen waarom zoveel Open VLD’ers nu al enthousiast zijn over Frédéric De Gucht.
Moest Eva De Bleeker daarvoor echt al na een jaar ophoepelen?
Op papier is De Gucht jr. II exact het omgekeerde van wat iedereen denkt dat de Open VLD nodig heeft. Hij heeft niet alleen een achternaam die ervoor zorgt dat journalisten nog jarenlang kunnen schrijven over de familieclans, maar hij is al zeker niet de persoon die zal doen waar diezelfde journalisten en veel partijleden al zo lang om smeken: een heldere keuze maken tussen het linksige of het knoertrechtse liberalisme. De Gucht zal net als zijn voorgangers daartussen blijven slalommen, al dan niet behendig.
Toegegeven, hij is een ondernemer, iets waar veel Open VLD’ers om evidente redenen dol op zijn. Alleen zijn er ondertussen al zoveel ondernemers in de politiek mislukt – Alexander De Croo was daar als partijvoorzitter een uitstekend voorbeeld van – dat die Open VLD’ers stilaan mogen doorhebben dat zoiets allerminst een garantie op succes is.
Frédéric heeft de parler vrai van zijn vader, heet het, maar dat gaat voorlopig toch vooral over de toon. In de kranteninterviews die hij als kandidaat-voorzitter gaf, stond zo goed als niets dat Eva De Bleeker niet had kunnen bedenken. ‘We moeten durven toegeven dat de integratie van andere culturen mislukt is, punt’, zei hij in De Standaard. Al vijftien jaar staan politici, helaas, te springen om dat toe te geven. Toen hij werd gevraagd naar de verschillen met de N-VA, beweerde De Gucht rechts én warm te zijn. ‘Ik maak er een punt van tegen iedereen goeiedag te zeggen. Lead by example.’ Heeft de Open VLD echt zo’n type nodig dat denkt dat hij leidt by example is als hij eens tegen iemand goeiendag zegt?
Wat dan weer wel: Frédéric De Gucht valt Georges-Louis Bouchez frontaal aan. ‘Trumpiaanse allures’ heeft die man volgens hem. Als de nieuwe voorzitter straks zijn partij kan afhelpen van haar obsessie met Bouchez, is dat natuurlijk al een grote winst.
Georges-Louis Bouchez, redder van de Vlaamse liberalen?
Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje op het vuur.
