Ben Van Duppen

‘Kan Antwerpen zich een inclusieve stad noemen met een bestuur dat lijstjes boven mensen verkiest?’

Ben Van Duppen Woordvoerder Mix (werkgroep LGBT+ van PVDA), schepen in Borgerhout en fysicus (UAntwerpen)

‘Het stadsbestuur heeft ervoor gekozen om diversiteit en inclusie als kortetermijnprojecten te zien. Zij zien mensen als iets waar je voor enkele dagen geld en tijd voor vrijmaakt en dan weer laat vallen’, schrijft Ben Van Duppen van PVDA. ‘De Antwerpenaren verdienen beter. Zij verdienen een doordacht beleid: een beleid op lange termijn dat ervoor zorgt dat iedereen zich thuis kan voelen in deze stad.’

‘In Antwerpen kan iedereen stralen.’ Zo heet de campagne die nu in het lang en breed op gang wordt getrokken om te tonen dat Antwerpen holebi’s en transgenders een warm hart toedraagt. Een pracht van een initiatief. Bijna een maand lang zal de bekende regenboogvlag alomtegenwoordig zijn in onze stad. De Permeke-bibliotheek , het dak van het theaterplein, de voetgangerstunnel, maar ook basketbalboards op verschillende pleintjes doorheen de stad, ze worden allemaal een maand lang getooid in de kleuren van de regenboog. En ook jij kan mee doen, want aan tientallen stadsloketten krijg je zelfs een regenboogpin van de stralende Antwerpse A. De stad probeert zich van de meest LGBT+-vriendelijke kant te tonen.

Kan Antwerpen zich een inclusieve stad noemen met een bestuur dat lijstjes boven mensen verkiest?

Nu ja, bijna alles, zo bleek begin deze week. Want waar ze vorig jaar haar eigen medewerkers nog heel enthousiast mee de regenboogpin opspelden, is er nu beslist dat dit verboden is. Het zou de neutraliteit schenden. Terwijl de hele stad bruist van de diversiteit, zou een speldje op de revers van onze ambtenaren nu opeens de neutraliteit van de dienstverlening in het gedrang brengen? Begrijpe wie kan. Liefde is geen ideologie. Liefde is geen politieke mening. Liefde is geen keuze. Liefde is gewoon liefde.

Lijstjes

Om duidelijkheid te scheppen, wil Schepen van Gelijke Kansen Tom Meeuws nu een lijstje opstellen. Een lijstje met initiatieven die ambtenaren wel of niet mogen steunen. Dat moet met straatlengtes voorsprong de meest verkrampte manier zijn die je kan bedenken om met diversiteit om te gaan: hokjes uittekenen waaraan je jezelf moet schikken. Nu eens mogen de holebi’s en transgenders zichzelf zijn, en dan is het zwijgen en aan de volgende groep. Bovendien lijkt het lijstje zo’n moeilijke oefening dat schepen Meeuws er zelfs niet zeker van is dat het opstellen zou lukken op slechts één college.

Het is tekenend voor de gesloten houding die dit bestuur van N-VA, Open Vld en SP.A blijft aannemen tegenover de superdiversiteit in de stad die ze bestuurt. Dit doet zelfs twijfelen of de echte intentie van de regenboogcampagne verder gaat dan pure marketing.

Vanaf het moment dat de campagne verder zou gaan dan toffe kleurtjes, wanneer er gezichten geplakt zouden kunnen worden op de mensen voor wie de campagne bedoeld is, wanneer het echt concreet wordt, klapt het stadsbestuur dicht. De campagnewebsite is een tekenend voorbeeld: het is een droge bedoening waarop LGBT+ personen opgeroepen worden om aangifte te doen wanneer ze in aanraking komen met geweld of discriminatie. Het zegt ook waar je zelf een regenboogpinnetje zou kunnen krijgen. Maar daar stopt het. Terwijl dit hét moment zou kunnen zijn om de diversiteit in onze stad uit te dragen in woord en beeld, stopt het verhaal bij waarschuwingen en een oproep tot aangifte op een website die qua ambitie schril afsteekt tegen de regenboogkleuren in de stad. Het is duidelijk: wij zijn gewoon deel van een makke communicatiestrategie.

Stonewall

Deze regenboogcampagne vindt uitgerekend deze zomer plaats in het kader van 50 jaar ‘Stonewall Riots’. Stonewall is de bakermat van de moderne LGBT+ beweging. In 1969, op de nacht van vrijdag 28 juni, brak er een opstand uit. Een superdiverse groep holebi’s, transgenders, drag queens en queers besloot toen na een zoveelste politierazzia om terug te vechten. Ze pikten het niet langer dat ze afgeperst, opgepakt en bont en blauw geslagen werden door de arm der wet, dag na dag. Zij kwamen op voor hun rechten. Zij maakten een vuist tegen discriminatie. Het zijn die rellen die de LGBT+ beweging een gezicht en een stem hebben gegeven. Deze burgerlijke ongehoorzaamheid heeft zich ontpopt tot de jaarlijkse Prides die wereldwijd georganiseerd worden.

Nu al staat vast dat we van de Antwerp Pride van 2019 terug een strijdeditie moeten maken.

Het is dankzij deze jaarlijks terugkerende betogingen dat we in ons land vooruitgang hebben gekend voor gelijke rechten voor LGBT+ personen. Ook Antwerpen heeft haar Pride, maar kan een stad die zelfs het opspelden van een pin met de kleuren van de regenboog verbiedt zich nog wel op die traditie beroepen?

Nu al staat vast dat we van de Antwerp Pride van 2019 terug een strijdeditie moeten maken. Een echte betoging om op te komen voor gelijke rechten voor iedereen. Voor erkenning van de diversiteit van alle mensen die hier wonen. Voor een actief beleid tegen discriminatie op lange termijn dat verder gaat dan een kortstondige marketingstrategie. Enkel op die manier zullen wij ons altijd hier thuis voelen. En als het even mag, voor het recht van loketbedienden om binnen de grenzen van de politieke neutraliteit, te dragen wat ze willen.

Ben Van Duppen is woordvoerder Mix, de werkgroep LGBT+ van de PVDA.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content