Hoofdredacteur La Libre: ‘We mogen veto’s genre “nooit met de N-VA” niet meer tolereren’
Franstalige kranten vullen dezer dagen vele pagina’s met gedegen verslaggeving van het politieke bedrijf benoorden de taalgrens. Omgekeerd is dat veel minder het geval. Maar dat komt, denkt Dorian de Meeûs, hoofdredacteur van La Libre Belgique, omdat er in Vlaanderen politiek veel meer te beleven valt. ‘We zijn ons er sterk van bewust dat we bij de verkiezingen in 2024 alle ogen op Vlaanderen moeten richten, met het Vlaams Belang dat maar blijft groeien, met Vooruit dat in de lift zit, wat belangrijk is voor wie straks federaal de premier mag leveren enzovoort.’
Daarbij komt nog, aldus De Meeûs, dat Vlaamse politici de verkiezingscampagne nu echt op gang hebben getrokken met – min of meer – concrete voorstellen en plannen. ‘Denk aan de basisbanen van Conner Rousseau of het federale minikabinet van Bart De Wever.’
De Franstaligen stellen daar weinig tegenover. ‘Wat we van Franstalige politici in elk geval niet meer mogen tolereren in 2024, zijn veto’s genre “nooit met de N-VA”, die in 2019 de regeringsvorming aanzienlijk hebben bemoeilijkt’, zegt de hoofdredacteur.
Franstalige politici moeten stoppen met zelfbeklag, vindt De Meeûs. ‘De situatie van Wallonië, en ook van Brussel trouwens, is beroerd. Financieel staat Wallonië op de rand van het bankroet, de buitenlandse investeringen zijn vorig jaar met 42 procent gedaald, de werkgelegenheidsgraad is veel te laag, de publieke sector disproportioneel groot. Maar Franstalige politici blijven maar excuses zoeken in het verleden. Of ze spelen voor Sinterklaas met geld dat ze niet hebben.’
Van een nieuwe staatshervorming is de krant van De Meeûs geen voorstander – ‘de gewesten hebben de vorige nog niet eens verwerkt’ – van een ‘culturele revolutie’ in Franstalig België des te meer. ‘Franstalige partijen, de PS op kop, moeten arbeid herwaarderen. Ze vinden altijd wel goede redenen waarom Waalse werkzoekenden niet aan het werk zijn. Als bijna alle Vlaamse partijen de werkloosheidsuitkeringen willen beperken in de tijd, staat in Wallonië meteen iemand klaar om te zeggen dat het niet werkt, daarbij voorbijgaand aan het symbolische belang van zo’n maatregel.’
De verkiezingen van 2024 gaan niet over klassieke Vlaamse communautaire eisen versus een Franstalig weigeringsfront, besluit De Meeûs: ‘Het wordt een confrontatie tussen twee tegengestelde sociaal-economische visies op het land.’
