Premier Alexander De Croo ziet binnen zijn regering geen consensus om de werkloosheidsuitkering in de tijd te beperken, maar ziet wel mogelijkheden binnen de Vlaamse regering. Dat zei hij zondag in De Zevende Dag.
Onlangs verklaarde CD&V-voorzitter Sammy Mahdi dat hij voorstander is van een beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd. Ook Open VLD is daarvoor gewonnen, maar binnen Vivaldi willen met name de socialisten daar niet van weten.
De Croo wees erop dat in de Vlaamse regering N-VA, Open VLD en nu ook CD&V voorstander zijn van de beperking van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd. ‘Met het beleid van de VDAB kan men al stappen in die richting zetten’, aldus de premier, die erop wijst dat de VDAB een heel beperkt aantal mensen schorst – in de eerste helft van het jaar gaat het om enkele gevallen.
N-VA-kamerlid Bjorn Anseeuw wijst erop dat de arbeidsmarkt dringend hervormd moet worden, maar dat de regering-De Croo niet verder komt dan wat gerommel in de marge: ‘In het federaal regeerakkoord staat dat we moeten gaan naar een werkzaamheidsgraad van 80 procent. De federale regering heeft echter geen enkele maatregel genomen om in die richting te gaan. En vandaag gooit de premier gewoon de handdoek in de ring.’
Voor N-VA is Vlaanderen goed op weg om een werkzaamheidsgraad van 80 procent te halen. Zo schorste de VDAB vorig jaar maar liefst 1.362 werklozen. In de eerste helft van dit jaar alleen al waren dat er al 792. Het aantal schorsingen in Vlaanderen stijgt dus jaar na jaar sterk.
Anseeuw pleit voor een asymmetrisch arbeidsmarktbeleid waar ook eerder Vlaams minister Crevits voor pleitte. ‘Maar ook daar komt niets van in huis door het onvermogen van de regering-De Croo om ook maar iets in beweging te zetten. Wel, dat ze de bevoegdheid over de arbeidsmarkt dan ineens volledig overdragen aan Vlaanderen.’
De gedelegeerd bestuurder van de VDAB, Wim Adriaens, stelt dat de VDAB in de eerste zes maanden van 2022 bijna 12.000 sancties en verwittigingen uitdeelde. ‘In verhouding tot het aantal werkzoekenden is dat meer dan RVA toen zij de bevoegdheid hadden om werkzoekenden te controleren en sanctioneren.’ VDAB is daarbij gebonden aan een strikt federaal wetgevend kader dat bepaalt hoe actief een werkzoekende naar een job moet zoeken en welke jobs die mag weigeren, luidt het nog.
