Hoofdredacteur van Knack Bert Bultinck en Head of Business News van Trends Z Jan De Meulemeester gaan dieper in op de mediastrategie van de premier en zijn Europese ambities. In de nieuwe aflevering van de podcast Tussen Wetstraat en Wall Street schatten ze ook de slaagkansen in van zijn nieuwe migratievoorstel in Amsterdam.
De premier die de media mijdt, maar toch omnipresent is
Bart De Wever (N-VA) geeft nauwelijks tv-interviews – slechts twee sinds de start van de legislatuur – maar domineert toch het publieke debat. Hoe? Door zijn optredens zorgvuldig te timen en klassieke media te omzeilen. In plaats van de Wetstraatpers kiest hij steeds vaker voor eigen kanalen: sociale media, lezingen, publieke events.
Zo kan hij zijn boodschap ongestoord brengen in een toespraak van een half uur zonder lastige vragen, waarna de klassieke media de kern toch overnemen. De schaarste maakt de honger van journalisten groter.
Voka als strategisch podium
Dat bleek opnieuw tijdens de Voka Rentrée, waar De Wever en Vlaams minister-president Matthias Diependaele de gespannen vergadering van het kernkabinet onderbraken om ondernemers toe te spreken. Een opvallend signaal: het economisch debat primeert, zelfs midden in de politieke hoogspanning rond Gaza: ‘It’s the economy, stupid.‘
Op dat debat profileerde hij zich nadrukkelijk als Europese politicus. Hij koppelde de toekomst van de Belgische industrie aan Europese keuzes, van de Clean Industrial Deal tot de concurrentiepositie tegenover de VS. De vergelijking met voorgangers als Jean-Luc Dehaene (CD&V) is snel gemaakt: ook zij groeiden als premier uit tot uitgesproken Europese stemmen.
Europese ambities en de HJ Schoo-lezing
De Wever ziet de Wetstraat 16 niet enkel als binnenlandse machtsbasis, maar vooral als hefboom naar het Europese niveau. Hij zoekt aansluiting bij Duitsland, schuift de Benelux naar voren en experimenteert met ideeën om de interne markt te verdiepen. Artikel 350 van het Werkingsverdrag van de EU – dat Benelux-landen toelaat nauwer samen te werken de rest van de EU – werd door hem in Amsterdam op de agenda gezet.
Zijn deelname aan de prestigieuze HJ Schoo-lezing zorgde voor commotie in Brussel: De Wever bleef afwezig in de Kamercommissie Buitenlandse Zaken over Gaza en liet minister van Buitenlandse Zaken Maxime Prévot (Les Engagés) het akkoord verdedigen. Coalitiepartners fronsten de wenkbrauwen, maar De Wever koos bewust voor het Nederlandse podium.
Migratie en het EVRM: een shortcut via protocollen
Een terugkerend thema in zijn Europese discours is migratie. In Amsterdam herhaalde De Wever zijn kritiek op de ruime interpretatie van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM). Samen met acht andere regeringsleiders ondertekende hij eerder een brief waarin het Hof in Straatsburg op de korrel werd genomen.
Nieuw is zijn juridisch voorstel: geen moeizame verdragswijziging, maar interpretatieprotocollen die de draagwijdte van cruciale artikels (zoals art. 3, verbod op foltering, en art. 8, recht op gezinsleven) moeten inperken. Juristen zijn sceptisch – Marc Bossuyt noemt de slaagkans ‘klein’ – maar politiek kan het plan De Wever helpen zich te profileren als architect van een strenger Europees migratiekader. Tegelijk beklemtoonde hij dat gecontroleerde arbeidsmigratie noodzakelijk blijft voor de industrie.
Bouchez en de drieletterpolitici
De podcast eindigt met een blik op Georges-Louis Bouchez, die opnieuw onder vuur kwam: zijn schoonzus kreeg een post in de raad van bestuur van Sonaca, nadat eerder zijn vrouw al werd benoemd bij de Franstalige tegenhanger van Kind & Gezin. Voeg daar de interne spanningen rond Gaza bij, en de MR-voorzitter wordt meer dan ooit met Trump vergeleken: opportunisme, openlijk verdedigd als strategie.