Redacteur Tex Van berlaer staat stil bij de manier waarop uitgerekend een socialistisch ziekenfonds de artsenstaking belachelijk maakt. ‘Wie zover gaat om het werk neer te leggen, mag serieus genomen worden.’
Komende maandag wordt u het best niet ziek. Een historische artsenstaking tegen de hervormingsplannen van minister van Volksgezondheid Frank Vandenbroucke (Vooruit) zorgt voor een minimale dienstverlening in ons gezondheidssysteem.
Ongeveer vier op de tien artsen die werken in Vlaamse algemene en universitaire ziekenhuizen zullen staken, aldus zorgkoepel Zorgnet-Icuro. De actiebereidheid varieert sterk tussen de medische disciplines. Dringende zorg blijft gegarandeerd, maar uit een en ander blijkt dat de oproep van onder meer de Belgische Vereniging van Artsensyndicaten (BVAS) voelbaar zal zijn.
Negen dingen die u niet wist over uw huisarts: ‘Heb je al een dokter? Dan zitten wij niet op je te wachten’
De mutualiteiten zijn het niet eens met de staking. Dat geldt ook voor het socialistische ziekenfonds Solidaris, dat de plannen van Vandenbroucke steunt. ‘Een hervorming die de solidaire gezondheidszorg van morgen garandeert, is noodzakelijk’, zei topman Paul Callewaert vrijdagochtend op Radio 1. ‘Anders dreigt een Amerikaans gezondheidszorgmodel.’
Binnen de socialistische familie geniet Vooruit al langer de steun van Solidaris voor zijn regeringsdeelname. Het verschil in toon tussen bijvoorbeeld de socialistische vakbond ABVV en Solidaris is hemelsbreed. Dat was ook al zo tijdens de formatie, zo bewees collega Walter Pauli eerder.
ABVV-topman Bert Engelaar vindt dat de partij van Conner Rousseau de Arizona-regering moet verlaten. Solidaris laat het nooit na om Vooruit een hart onder de riem te steken. Aanwezigen op de 1 meitoespraken van dit jaar getuigden hoe Frank Vandenbroucke zichtbaar geëmotioneerd was tijdens Callewaerts toespraak.
‘Rechts toont opvallend veel begrip voor de boze artsen. De BVAS kan ter rechterzijde duidelijk op meer sympathie rekenen dan het ABVV.’
Prijskaartje van de actiedag
Het mag dan ook geen verrassing heten dat het ziekenfonds de hervorming van Vandenbroucke steunt. Het is zijn goed recht om de artsenstaking weg te zetten als een domme beslissing.
Maar door de actie van de artsen een ‘staking tegen de patiënt’ te noemen, gaat Callewaert ver. Bovendien is het een retorisch trucje dat, ironisch genoeg, afkomstig is van de rechterzijde.
Wanneer personeel van openbaarvervoermaatschappijen als de NMBS of De Lijn staken, dan wordt de reiziger ‘gegijzeld’. Leggen vakbondslui het werk neer, dan halen rechtse partijen, gesteund door de werkgevers, aan hoezeer ze de samenleving schaden. Zodra de stakingsdag begonnen is, kun je er gif op innemen dat het economische prijskaartje ervan al berekend is.
Bottomline: stakers zijn dikke egoïsten die ’s lands belangen schaden. Ze voeren geen actie voor het algemeen belang, maar alleen voor zichzelf. De socialisten zul je dat soort zaken nooit horen zeggen. Tot nu dus: de artsen staken niet alleen tegen zichzelf, aldus Callewaert, maar ook tégen de patiënt.
Boze boeren
Met stakingen en protesten wordt retorisch wel vaker creatief omgesprongen. Zo was een groot deel van de rechterzijde muisstil toen boze boeren gewelddadig tekeergingen in Brussel, iets waarvoor normaliter een nultolerantie geldt. Die position switch geldt ook nu, want rechts toont opvallend veel begrip voor de boze artsen. De BVAS kan ter rechterzijde duidelijk op meer sympathie rekenen dan het ABVV.
Maar of het nu over links of rechts gaat: luisterbereidheid is een beter antidotum tegen de spanningen dan het toedichten van intentieprocessen. Wie zover gaat om het werk neer te leggen, mag serieus genomen worden. Het recht op staken is er voor iedereen, van arbeiders tot topdokters. Allen verdienen een minimum aan begrip. Of geldt dat toch vooral voor beroepsgroepen die geen supplementen aanrekenen?