Ruim 4 op de 10 gevangenen is geen Belg. Oppositiepartij N-VA wil dat minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD) werk maakt van nieuwe uitleveringsverdragen met Noord-Afrikaanse landen. Algerije heeft alvast geen interesse.
Op dit moment is 43,2 procent van de Belgische gevangenispopulatie buitenlander. De belangrijkste nationaliteiten zijn de Marokkaanse (872 gevangenen), de Algerijnse (500) en de Nederlandse (371). Dat blijkt uit cijfers die N-VA-Kamerlid Sophie De Wit opvroeg bij minister van Justitie Vincent Van Quickenborne (Open VLD).
Het aandeel buitenlanders in onze gevangenissen schommelt al meerdere jaren rond 4 op 10. In ruwe cijfers zijn dat 4.716 gevangenen op een totaal van 10.912.
Volgens de N-VA moet Van Quickenborne volop inzetten op het uitwijzen van criminele buitenlanders. De Wit verwijst in de eerste plaats naar de overbevolking, die voor een gespannen sfeer zorgt in de Belgische gevangenissen. ‘Zowel cipiers als gedetineerden moeten er leven en werken in ongezonde en mensonwaardige omstandigheden.’
Niet dat Van Quickenborne stilzit. Begin dit jaar communiceerde de liberaal zelf het ‘recordcijfer’ van 91 personen in 2021. In coronajaar 2020 ging het slechts om 34 gevangenen, in 2019 om 86.
Tussen 2014 en 2018, grosso modo de periode van de regering-Michel, werden gemiddeld 49 gevangenen per jaar het land uitgezet.
De top vijf van landen van herkomst waarheen gevangenen werden gestuurd zijn Nederland (26), Roemenië (22), Frankrijk (14), Polen (5) en Bulgarije (4).
Dat zijn niet toevallig Europese landen. ‘Buiten de Europese Unie vereisen overbrengingen de instemming van het land van herkomst’, zegt het kabinet-Van Quickenborne.
Algerije heeft ons laten weten dat zij geen verdrag kunnen onderhandelen.
Kinderen in België
Zo heeft België wel een bilateraal akkoord met Marokko, maar wordt er in de feiten amper gerepatrieerd. Enkel definitief veroordeelden met een straf van meer dan drie jaar die geen recht op verblijf hebben in België komen in aanmerking voor een overbrenging.
Het akkoord met Marokko bevat ook verschillende weigeringsgronden. Mensen met de dubbele nationaliteit komen niet in aanmerking. Dat geldt ook voor veroordeelden die in België geboren zijn, of hier ouders of kinderen hebben.
Dat verklaart ten dele waarom er sinds 2014 amper drie Marokkaanse gevangenen naar hun land van herkomst zijn gestuurd. Tussen haakjes: volgens de jongste cijfers komen in principe 265 Marokkaanse gevangenen in aanmerking voor een overbrenging.
Volgens diezelfde criteria zouden ook 195 Algerijnen en 41 Tunesiërs uitgewezen kunnen worden. ‘Maar Algerije heeft ons laten weten dat zij geen verdrag kunnen onderhandelen’, zegt Van Quickenborne. De Algerijnse wetgeving laat daarvoor geen ruimte, aldus het Noord-Afrikaanse land.
België heeft Tunesië alvast laten weten dat het geïnteresseerd is in een akkoord, maar tot dusver is daarvan nog geen sprake. De federale regering overlegt ook met een aantal Oost-Europese landen en Cuba.
55.000 euro
Van Quickenborne erkent dat meer overbrengingen de druk van de ketel zouden kunnen halen in de gevangenissen. Er zijn ook andere voordelen. Zo spaart de staatskas 55.000 euro per jaar uit als een gevangene niet in een Belgische cel moet zitten.
‘Daarnaast heeft de overbrenging een positief effect op de sociale re-integratie van de gedetineerde, omdat hij zijn straf in zijn thuisland kan uitzitten’, klinkt het.
Toch gaat het volgens De Wit allemaal te traag. ‘Van Quickenborne maakt zich er te makkelijk vanaf. En dus sukkelen we van de ene begrijpelijke gevangenisstaking naar de andere.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
