Jan Haeverans

‘België, land van haperende atoomcentrales en broeinest van terreur: tel die twee eens op’

‘Onze overheid houdt levensgevaarlijke centrales open omdat ze sluiten te duur is. Want wie gaat voor de kosten van de ontmanteling opdraaien, denkt u? Laten we dat dus nog maar even tien jaar voor ons uit schuiven, zo luidt wellicht de redenering. Maar wat heb je nog aan een begroting in evenwicht als Doel de lucht in gaat?’, vraagt Jan Haeverans zich af.

Kerncentrales die om de haverklap stilvallen, scheurtjes in reactorvaten, een mysterieuze sabotageactie in Doel die anderhalf jaar later nog steeds niet opgehelderd is… Toch blijft de regering bij haar beslissing om de stokoude installaties nog eens een extra tien jaar aan de praat te houden. In onze buurlanden beginnen ze zich terecht ernstig zorgen te maken. En onze reputatie in het buitenland was sowieso al behoorlijk belabberd, door onze knullige aanpak van de jihadi’s en de Syriëstrijders. Als België in het internationale nieuws komt, is dat zelden flatterend voor ons.

België, land van haperende atoomcentrales en broeinest van terreur: tel die twee eens op

Niet onterecht overigens, want we modderen ook maar wat aan, met de atoomcentrales én met het moslimextremisme. Twee toch niet bepaald geruststellende thema’s. En de link tussen beide is gauw gelegd. Want dat moet toch de ultieme droom zijn van elke terrorist met ambitie: een kerncentrale de lucht in doen gaan?

Fukushima
Fukushima© Reuters

Gelijk welke kerncentrale kan daarvoor dienen, het zou sowieso naar jihadinormen een formidabele pr-stunt zijn. Maar als er dan nog een stad met ambitie naast ligt, zoals in Doel, en Europa’s tweede grootste haven, dan wordt het helemaal mooi. En en passant duw je een van ’s werelds rijkste regio’s in de diepste armoede. Want wat blijft er van Vlaanderen nog over als Antwerpen en de wijde omgeving één grote spookstad worden? Als containers, kranen, schepen en fabrieken roesten in een lege, door onkruid overwoekerde haven? Hoeveel buitenlandse investeerders zal deze ‘logistieke draaischijf’ nog aantrekken, als in Doel nog eeuwen, millennia wellicht, nucleair puin ligt te branden? De Vlaming als vluchteling in Noord-Franse tentenkampen die wegzinken in de modder, het is plots niet meer zo denkbeeldig. Of, met wat geluk, als poetsvrouw of bouwvakker in Polen.

Een hoogst onwaarschijnlijk scenario, zullen kenners zeggen. Maar dat waren 9 / 11 en Fukushima ook. Een ramp van die omvang lijkt altijd onwaarschijnlijk, iets voor in de film. Tot ze gebeurt. Toch een tikkeltje ongerust intussen? Terecht. Even tellen hoeveel kerncentrales hier vlakbij liggen: zelf hebben we Doel en Tihange, ongeveer pal op onze zuidgrens liggen Gravelines, Chooz en Cattenom, en in Zeeland nog Borssele. Met elk van die centrales neemt de kans toe dat het op een dag grondig fout loopt bij ons.

Wat heb je nog aan een begroting in evenwicht als Doel de lucht in gaat?

Onze overheid blijft intussen tegen windmolens vechten. Letterlijk. En houdt levensgevaarlijke centrales open omdat ze sluiten te duur is. Want wie gaat voor de kosten van de ontmanteling opdraaien, denkt u? Laten we dat dus nog maar even tien jaar voor ons uit schuiven, zo luidt wellicht de redenering. Maar wat heb je nog aan een begroting in evenwicht als Doel de lucht in gaat?

Blijven inzetten op kernenergie is een enorme gok. Op het hallucinante af zelfs. Omdat de installaties met de dag ouder en gammeler worden, en we wellicht nog decennia moeten leven met de dreiging van nucleaire terreur. Een windmolen in my backyard wordt plots een wel heel geruststellend idee.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content