De officiële verbruikswaarden wijken sterk af van het reële verbruik.
Consumenten die geloof hechten aan de officiële verbruikswaarden van de automerken, die komen bedrogen uit. Dat is de conclusie van een grootschalig onderzoek van het Duitse automagazine Auto Bild. Het tijdschrift vergeleek het ‘normverbruik’ van de constructeurs met het testverbruik van zijn journalisten op de openbare weg en stelde vast dat het verschil voor sommige modellen oploopt tot 333,33 procent. De fout ligt niet bij de constructeurs maar bij de Europese overheid.
Schandaal! Verbruik tot 333 procent hoger dan officieel vermeld. Onder deze sensationele kop publiceerde Auto Bild vorige week de resultaten van een verbruikstest van 21 modellen van de verschillende automerken. Het blad vergeleek die met het zogenaamde normverbruik in de reclamefolders van de autoconstructeurs. En wat blijkt? In welgeteld één geval stemde het testverbruik overeen met de officiële verbruikswaarde. Voor negen modellen varieerde het verschil tussen 1,71 en 4,46 procent, voor de overige modellen liep het verschil op van 25,53 tot 333,33 procent. In het eerste geval ging het om de Chevrolet Camaro, in het laatste om de Opel Ampera.
Onrealistische test
Voor de berekening van het zogenaamde normverbruik van een nieuw automodel, moet het voertuig een testcyclus doorlopen van zo’n 20 minuten, die is uitgewerkt door de Europese overheid. De cyclus bestaat uit twee delen van 780 en 400 seconden en wordt doorgevoerd in een laboratorium. De auto rijdt dus niet op de openbare weg maar op rollen in een afgesloten ruimte, wereldvreemder voor een auto kan niet. Tijdens een derde van de test rijdt hij tegen een lage snelheid van gemiddeld 50 km/u – met enkele pieken tot 120 km/u. De test omvat enkele volgasacceleraties en simulaties van bergop rijden. Hybrides moeten de cyclus tweemaal doorlopen, een keer met een volle accu en een keer met een lege. Tijdens het verloop van die tweede test wordt het voertuig dus enkel aangedreven door de benzine- of dieselmotor. De berekening van het normverbruik van de hybrides gebeurt via een ingewikkelde formule die rekening houdt met de afgelegde afstand op stroom en met een oplaadinterval die overeenkomt met een afstand van 25 km. Deze berekening levert voor de Opel Ampera een normverbruik op van 1,2 l/100 km. ‘Compleet onrealistisch’ aldus Auto Bild, dat een gemiddeld testverbruik van 5,2 l/100 noteerde – wat nog altijd een uitstekend resultaat is voor een volwaardige gezinswagen, maar dat ook aantoont hoe onrealistisch de Europese verbruikstest wel is.
Voor de berekening van hun gemiddeld testverbruik leggen de Auto Bild-journalisten een stratentraject af van 155 km in de omgeving van Hamburg, verdeeld over 54 km autoweg, 61 km provincieweg en 40 km stadverkeer. Tijdens de testrit respecteren zij de voorgeschreven maximumsnelheid; op een verlaten stuk autoweg van 20 km mag plankgas worden gereden. Op het einde van de rit wordt de tank opnieuw gevuld en wordt met een eenvoudige regel van drie het gemiddeld testverbruik berekend.
Sensationele verschillen
Enkel in het geval van de Chevrolet Camaro stemden het norm- en testverbruik (14,1 l/km) overeen, voor de Opel Ampera lag het testverbruik (5,2 l/100 km) 333,33 procent hoger dan het normverbruik van 1,2 l/100 km. Voor alle duidelijkheid: Opel – en bij uitbreiding alle andere merken – houdt zich aan de wettelijke voorschriften en kan niet worden beticht van het verstrekken van valse informatie. Dat de informatie niettemin misleidend is voor de goedgelovige consument, dat is de schuld van de Europese wetgever. Die wast zijn handen in onschuld, en zegt dat de berekeningswijze voor alle modellen van alle merken gelijk is. Wat de consument de mogelijkheid biedt om te vergelijken.
Dat is een beetje kort door de bocht en is geen antwoord op de kritiek dat de testprocedure geen rekening houdt met het dagelijkse gebruik dat de doorsnee consument maakt van zijn auto. Wat vragen oproept. Waarom blijft Europa koppig vasthouden aan een procedure die van alle kanten heftig wordt bekritiseerd? Wie heeft hier belang bij? De consument alvast niet, de producent misschien wel. Vanaf 2014 gelden nieuwe, strenge CO2-normen waaraan de constructeurs moeten voldoen – op straffe van hoge boetes. Een laag verbruik helpt om de CO2-waarden naar beneden te halen, en in die zin komt de bestaande regeling de automerken dus goed uit. Wat vragen oproept over mogelijke beïnvloeding van de Europese wetgever door de machtige lobby van de autoconstructeurs. Concrete aanwijzingen hiervoor hebben we niet.
Wat leert de Auto Bild-verbruikstest nog meer? De grootste verschillen tussen het norm- en reëel verbruik treden op bij de hybrides (BMW 5 Hybrid, Toyota Prius, Peugeot 508 RXH en 3008 Hybrid4) en bij auto’s met kleine motoren (Kia Picanto 1.2, VW Golf 1.4 TSI, Fiat Punto 1.3, Opel Meriva 1.3 CDTI EcoFlex en Fiat Panda 0.9 Twinair. De verschillen variëren van 25,53 procent voor de Kia Picanto tot 64,29 procent voor de Fiat Panda 0.9 Twinair. Conclusie: hoe kleiner de motor, hoe groter het verschil in verbruik én hoe groter de misleiding van de consument.
Tegenover de sensationele verschillen staan ook sensationele verbruikswinsten. En die zijn de verdienste van de constructeurs. Moderne benzine- en dieselmotoren verbruiken immers tot de helft minder dan pakweg tien jaar geleden. Recente roadtests op Vlaamse wegen met de nieuwe BMW 3d en BMW 640d leverden een gemiddeld verbruik op van respectievelijk 4.9 l/100 km en 6.4 l/100 km – zonder te moeten inboeten aan rijplezier en comfort.
Urbain Vandormael