Actrice Inge Paulussen: ‘Ik was graag beter geweest met woorden’

Inge Paulussen speelt een hoofdrol in Twee Zomers op Eén. Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 15 minuten en 23 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

De Russische inval in Oekraïne. Zo’n onvoorspelbare leider in zo’n machtige positie: zeer beangstigend.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

In ons kapitalistische systeem moet de economie altijd maar groeien, wat grote kosten met zich meebrengt. Ik pleit zeker niet voor communisme, maar er moet toch een middenweg zijn, een systeem waarin de groei mens en planeet ten goede komt?

Wat is uw grootste prestatie?

Dat is nog een work in progress: twee kinderen krijgen en hen opvoeden tot fijne, empathische mensen met een positief gevoel van eigenwaarde.

Wat is uw grootste mislukking?

Ik was graag beter geweest met woorden. In mijn vak speel ik met taal – al komen daar vooral mijn intuïtie en emoties goed van pas – maar in het echte leven vind ik dat soms moeilijker.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Nee, ik ben veel te graag in de buurt van mijn familie en vrienden. Uiteraard zijn er fantastisch mooie plekken, maar ook daar zijn er na verloop van tijd dagelijkse beslommeringen.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Ik was vijftien en mocht met een vriendinnetje naar zee. Daar lagen we samen op het strand in de zon, met boekjes. Klaar voor de liefde en het leven. Net de ‘Twee meisjes’ van Raymond van het Groenewoud.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik probeer zo vaak mogelijk de fiets te nemen en stort elke maand een bedrag voor Greenpeace. Maar verder niets speciaals, vrees ik.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Tot voor kort zat ik niet eens op sociale media. Sinds september heb ik wel een Instagramaccount, maar alleen om professionele redenen. Naar kritiek ga ik niet op zoek.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Huisdieren zijn er niet, wel tuindieren. We hebben kippen – helaas blijft er nog maar eentje over – en daar praat ik wel mee, ja.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Ik heb nog nooit een grote beslissing genomen waar ik op dat moment niet achter stond. Spijt heb ik enkel van details: dat ik die ene broek misschien toch in een maatje groter had moeten kopen, bijvoorbeeld.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Er zijn veranderingen op til, net als toen. Maar de context is heel anders.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

De film Breaking the Waves van Lars von Trier, in de typische Dogmastijl, was voor mij een eyeopener. Ik zat nog op de toneelschool en voelde me omvergeblazen.

Waarover zou u meer willen weten?

Over economie. Ik heb Latijn gestudeerd, maar toen ik van de schoolbanken kwam, wist ik niet eens hoe ik een belastingbrief moest invullen. En over geneeskunde. Mijn vader is arts, en in tijden van nood kun je je daarmee écht nuttig maken.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Enkele honderden euro’s. Sinds mijn twintigste schenk ik aan Greenpeace, later ook aan Dokters van de Wereld en Artsen Zonder Grenzen.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Vragen over de liefde. Ze ís.

Vindt u seks overschat?

Nee. Het is belangrijk en deugddoend.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Vorige zondag nog, toen we de achttiende verjaardag van mijn oudste zoon vierden.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Genoeg slapen, gezond eten, vaak naar buiten gaan.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik denk van wel.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Niets is zeker, alles verandert. Behalve de liefde, die blijft.