In totaal turfden honderden organisaties en vrijwilligers zowat 9.677 dak- en thuislozen.
Uit cijfers blijkt dat het aantal dak- en thuislozen in zowat alle Europese landen toeneemt. Voor België ontbreekt het echter aan een totaaloverzicht.
Daarom heeft de Koning Boudewijnstichting, in samenwerking met LUCAS KU Leuven en de ULiège, voor het eerst tellingen uitgevoerd in Gent, Aarlen, Luik en de provincie Limburg. Die gegevens werden aangevuld met cijfers uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de stad Leuven.
10.000 dak- en thuislozen
In totaal turfden honderden organisaties en vrijwilligers zowat 9.677 dak- en thuislozen. Zowat zeven op de tien zijn mannen. Maar ook veel kinderen en jongvolwassenen ontberen een dak boven hun hoofd. Zo is ongeveer een op de vijf tussen de 18 en 25 jaar oud.
Aangezien het voor veel steden om een eerste telling gaat, zijn de resultaten moeilijk te vergelijken. Maar toch trekt de Koning Boudewijnstichting enkele algemene conclusies. Zo blijkt dat het aantal dak- en thuislozen in Brussel in een tijdspanne van twee jaar met meer dan een vierde (27,72 procent) is toegenomen. Daarmee volgt de hoofdstad dus de tendens die zich op Europees niveau aftekent.
Verborgen dakloosheid
De tellingen brachten voorts ook aan het licht dat het probleem van dak- en thuisloosheid zich niet enkel situeert in de grootsteden en er ook sprake is van ‘verborgen dakloosheid’, bijvoorbeeld mensen die tijdelijk bij vrienden of familie verblijven.
Bovendien blijkt dak- en thuisloosheid vaak een langdurig probleem te zijn, met een aanzienlijk deel van de dak- en thuislozen die al meer dan een jaar op straat leven.
Het valt ook op dat dak- en thuislozen vaak een achtergrond in de institutionele zorg hebben of met gezondheidsproblemen kampen.
In oktober 2021 volgt een nieuwe telling, waarbij ook vier andere steden/regio’s uit Wallonië en Vlaanderen zullen worden opgenomen. Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest blijft ook zijn tweejaarlijkse telling voortzetten.
Beleid
In een reactie roept Groen-parlementslid An Moerenhout de bevoegde ministers Beke (Armoedebestrijding) en Diependaele (Wonen) op om het probleem aan te pakken.
‘Minister Beke en minister Diependaele weten vandaag niet hoeveel daklozen er zijn in Vlaanderen. Daarnaast voeren zij een mager beleid om het aantal daklozen terug te dringen. Een dak boven je hoofd is een mensenrecht, een mager beleid is een politieke keuze. Dit is ronduit onaanvaardbaar’, aldus Moerenhout.
