De grote baas van Ovam, Frank Parent (CVP), laat voorzichtig uitschijnen dat de zaak niet van de baan is. Natuurlijk is het welhaast onmogelijk om een ambtenaar die jarenlang ook juridisch in de clinch lag met zijn directe baas, inspecteur-generaal Wilfried De Nijs (ook CVP), gewoon terug in de dienst op te nemen. Alsof er nooit wat gebeurd was. Anderzijds heeft het de CVP toch maar zelden aan inventiviteit ontbroken, als het erop aankwam om haar mensen op de juiste plaats te zetten. Voor Schurmans geldt die traditie niet, want Parent of is het De Nijs ? wil onderzoeken of alle juridische middelen zijn uitgeput.
Zo gebeurt. Midden vorige week, daags voordat Schurmans bij Ovam opnieuw aan de slag zou gaan, bezorgt de koerier DHL hem een pakje. Met een nieuw voorstel tot preventieve schorsing en de mededeling dat de procedure tot afzetting doodleuk weer wordt ingezet. Tenslotte heeft de Raad van State de afzetting om procedureredenen vernietigd, redeneert Ovam. Eens horen wat de Raad van deze afzetting vindt. Het leven is simpel voor wie de lakens uitdeelt. En misschien moet de Raad van State niks meer doen. Stel dat Schurmans de hele rimram van dure en tijdrovende procedures niet nóg eens wil doormaken ?
Met de nieuwe maatregelen wekt Ovam meer nog dan tevoren de indruk mee te spelen in een persoonlijke afrekening. Een hooggeplaatst ambtenaar mag een ondergeschikte als speelbal gebruiken. De Nijs vermoedt dat Schurmans lekken organiseerde waardoor zijn baas (De Nijs zelf dus) in een slecht daglicht kwam te staan. Hij steunt daarbij op betwistbaar bewijsmateriaal : gekraakte computerbestanden van Schurmans.
De ondergeschikte moet hangen, want hij zou gegevens over Ovam-personeel en hun familie verzameld hebben en de oneerbiedige taal die hij tegen zijn superieuren uitsloeg kon evenmin door de beugel. Daarop staat ontslag. En zelfs als dat straks weer zou vernietigd worden, dan nog toont Ovam flink wie er de baas is. En, wie weet, slaan de stoppen bij de ondergeschikte wel door en schakelt hij zichzelf uit.
Het lijkt een Sovjet-scenario. Het vormt een onderdeel van de vernieuwde Vlaamse politieke cultuur en het speelt zich af in een afvalstoffenmaatschappij die nergens zo zuivert als in eigen rangen en die misschien wel oog heeft voor recycling maar dan niet in eigen huis.
Peter Renard
