INFO : Walter Baeten is voorzitter van het IJzerbedevaartcomité.

De Vlamingen hebben bij de voorbije regionale verkiezingen een duidelijk signaal gegeven. Partijen met een Vlaamse agenda scoorden opvallend hoog. In het Vlaamse parlement zitten vandaag 38 separatisten (Vlaams Blok en N-VA) en 57 confederalisten (Spirit, VLD en CD&V), op een totaal van 124 parlementsleden. Anders gezegd: drie op de vier Vlaamse volksvertegenwoordigers eisen vandaag een verregaande staatshervorming, of nog meer. Dat de Vlaamse burgers hen daarin volgen, bleek ook duidelijk in het VRT-programma Doe de Stemtest: 35 procent van de Vlamingen verklaarde zich daarin voorstander van Vlaamse onafhankelijkheid.

De politiek heeft die boodschap begrepen. Over de partijgrenzen heen is het besef gegroeid dat het voor een goed bestuur van Vlaanderen niet voldoende is om goede vrienden te zijn met de Franstaligen. Steeds meer Vlaamse beleidsmakers zijn ervan overtuigd dat België voor Vlaanderen geen meerwaarde biedt. In Wallonië heerst een andere visie, en een andere situatie. Een gemeenschappelijke politiek kan daardoor onmogelijk adequate oplossingen bieden. Dat geldt zeker voor het sociaal-economische beleid, maar ook voor zaken zoals mobiliteit, justitie, veiligheid, stedenbeleid en sociale zekerheid. Wat zo goed is gelukt met onderwijs, moet ook in deze domeinen mogelijk zijn.

De onderhandelingen over meer Vlaamse bevoegdheden zullen weliswaar niet zonder slag of stoot verlopen. Wallonië zegt alweer volmondig ‘non’ tegen alle oproepen tot meer Vlaamse autonomie. Dat roept herinneringen op aan 1992. Ook toen stonden we aan de vooravond van communautaire onderhandelingen. De volgehouden Vlaamse druk leidde echter tot een historische doorbraak: het einde van het unitaire België en het begin van het institutionele federalisme.

Dit najaar staan we weer voor zo’n kantelmoment. Als de Vlaamse politici woord houden, wordt dan de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde in het federale parlement ter stemming voorgelegd. De gevolgen aan Franstalige kant laten zich nu al raden. MR en PS, vandaag grotere concurrenten dan ooit, zullen ongetwijfeld de alarmbel luiden en zonder verpinken de federale regering in gevaar brengen. Op dat ogenblik staan we voor een belangrijke keuze: als de Franstaligen blijven dwarsliggen, moeten de Vlaamse politici de moed opbrengen om het Belgische denkkader te verlaten en resoluut de weg naar Vlaanderen in te slaan.

Niet dat de verschillende gemeenschappen in dit land weer met modder moeten beginnen te gooien naar elkaar. De Vlaamse onafhankelijkheid is niet expliciet tégen de Walen gericht, en de wederzijdse solidariteit hoeft niet onmiddellijk op te houden: een welvarend Wallonië is nog altijd een goede zaak voor Vlaanderen. Het lijkt ons alleen beter om vriendelijke buren te worden, in plaats van jaloerse kinderen te blijven.

Net als vorig jaar zullen we op 11 juli opnieuw zonnebloemen uitdelen, als positief symbool van een kleurrijk Vlaanderen. Daarmee willen wij duidelijk maken dat Vlaanderen zijn deuren en vensters openzet en solidair is met iedereen die in Vlaanderen leeft. Het IJzerbedevaartcomité kiest voor een Vlaanderen waarin iedereen meetelt, een Vlaanderen dat gul samenwerkt met andere gemeenschappen in de wereld. Niet een Vlaanderen dat zich opsluit, maar een Vlaanderen dat vrank en vrij opkomt voor zelfbestuur, zonder dat dit ten koste gaat van anderen.

Opgetekend door Gerry Meeuwssen