‘WE HEBBEN ONS GEZIN GESPLITST’

© Belga Images

Walter Matthysen, vader van Elise (24), topzwemster die ondertussen is gestopt:

‘Om in het zwemmen de top te bereiken, moet je bijzonder veel trainen. Dat betekent keuzes maken, maar die keuzes maakte Elise zelf. Mijn vrouw kreeg aan de schoolpoort de vraag waarom onze dochter nooit naar verjaardagsfeestjes kwam. “Gaat niet,” zei Elise, “ik moet zwemmen.” Nooit moesten we haar pushen, dat zouden we ook niet hebben gedaan.

Natuurlijk maakten we ons de bedenking dat ze dingen miste door zo veel in te zetten op haar sport. Daar staan unieke ervaringen tegenover die het allemaal waard maakten. Op haar zestiende zwom Elise twee halve finales op de Olympische Spelen in Peking. De spanning in het reusachtige Water Cube-zwembad, verbroederen met andere atleten, een appartement delen met Tia Hellebaut en Kim Gevaert: welke tiener maakt het mee?

Het zwemmen vroeg van ons, als gezin, ook opofferingen. Je rolt daarin voor je er erg in hebt. Twee keer per week trainen wordt drie keer, er komen stages bij, buitenlandse trips… Een ouder doet alles om zijn kind kansen te geven. We hebben zelfs een tijd ons gezin gesplitst, dat was zeker de grootste opoffering. Elise ging trainen bij Ronald Gaastra, de coach van Fred Deburghgraeve en Pieter Timmers, in het Wezenbergzwembad. Haar elke dag meerdere keren naar Antwerpen brengen, was niet doenbaar. Dus ben ik met Elise op een appartement in de stad gaan wonen, terwijl haar moeder en onze zoon in Kalmthout bleven. We hebben dat zelf bekostigd, al sprong de zwemfederatie en het Olympisch Comité later wel bij.

Die situatie kon niet blijven duren. We besloten om Elise al op haar zeventiende op kot te sturen. Ze zat nog op de middelbare school maar was al zelfredzaam en zelfstandig, ongetwijfeld dankzij het zwemmen. Twee jaar later stopte ze met topsport. Voor haar een opluchting. De prestaties waren heel haar carrière in stijgende lijn gegaan, maar dat laatste seizoen bleven de toptijden uit. De buitenwereld koesterde hooggespannen verwachtingen waar ze niet aan kon voldoen en dat legde een enorme druk op Elise. Wij snapten dat, en voelden de beslissing om te stoppen aankomen. Teleurgesteld of boos waren we niet. We hebben haar de kans gegeven op een zwemcarrière, maar als ze iets anders wou, was dat voor ons even goed. Negentien bleek net jong genoeg om nog een heel andere richting uit te gaan met haar leven.

Laatst juichten we toen Elise het Belgisch aflossingsrecord bij de veteranen brak. Stelt niet veel voor als je weet wat ze vroeger allemaal presteerde, maar onze dochter was er gelukkig mee. En dat is en was voor ons het enige wat telt.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content