Het nieuwe voorzittersduo van Ecolo, Olivier Deleuze en Emily Hoyos, nam geen vlekkeloze start.

De blijde intrede van het pas verkozen voorzittersduo van Ecolo liep niet 100 procent gesmeerd. Olivier Deleuze en Emily Hoyos lieten weten dat ze afstand zullen doen van hun parlementaire ontslagvergoeding, respectievelijk 150.000 euro voor scheidend fractievoorzitter in de Kamer Deleuze, en 120.000 euro voor scheidend Waals Parlementsvoorzitster Hoyos. Een mooi gebaar in tijden van crisis en van maatschappelijke verontwaardiging over het royale financiële vangnet dat de politieke en economische elite voor zichzelf heeft gecreëerd.

Maar Deleuze was niet altijd zo recht in de leer. Hij zou in het verleden circa 250.000 euro aan ontslagvergoedingen hebben ontvangen, onder andere nadat hij Ecolo de rug had toegekeerd na de zware verkiezingsnederlaag in 2003. Deleuze ging toen voor de Verenigde Naties werken. Het schip verlaten dat hij zelf mee tot zinken had gebracht – Deleuze stapte uit de regering naar aanleiding van het nachtvluchtendossier -, het is iets wat hem binnenskamers nog altijd wordt aangerekend. Deleuze keerde pas terug toen hij in 2010 het lijsttrekkerschap voor de Kamer kreeg aangeboden.

Ook andere Ecolo-kopstukken die in het recente verleden halverwege de bestuurstermijn het parlement verlieten – vaak een onbedoeld neveneffect van de strenge partijregels in verband met het cumuleren van politieke mandaten – lieten hun ontslagvergoedingen naar verluidt niet altijd schieten. Maar dat was toen. Beter laat dan nooit, zou men kunnen zeggen, en bovendien hebben de acht partijen die over de zesde staatshervorming hebben onderhandeld nieuwe afspraken gemaakt in verband met politieke ethiek. Geen ontslagvergoeding meer voor wie vrijwillig het parlement verlaat, is zo’n afspraak.

Deleuze en Hoyos zijn de verwachte winnaars van de voorzittersverkiezingen bij Ecolo. De concurrentie was zwak en de echte sterkhouders van de partij, zoals Marcel Cheron en Jean-Marc Nollet, bedankten voor de eer of waren niet beschikbaar.

Olivier Deleuze en Emily Hoyos: twee totaal verschillende politieke profielen, bijeengebracht door de bizarre statuten van Ecolo die bepalen dat het partijvoorzitterschap gezamenlijk moet worden waargenomen door een man en een vrouw en door een Brusselaar en een Waal.

De afscheidnemende covoorzitters, Jean-Michel Javaux en Sarah Turine, vormden alleen een duo op papier. In de praktijk zwaaide Javaux de plak en zat Turine er voor spek en bonen bij. De machtsverhouding tussen Deleuze en Hoyos belooft evenwichtiger en daarom ook meer gespannen te worden. Deleuze heeft ervaring en communiceert goed, met zijn non-conformistische imago, maar geldt ook als iemand van de oude garde. Coming woman Emily Hoyos, sterk gesteund door Javaux en zijn entourage, is jong, slim en nieuw op de nationale politieke bühne, maar heeft binnen haar partij de reputatie van een koele kikker. Wie van de twee straks de bovenhand krijgt, valt vandaag nog niet te voorspellen.

WWW.KNACK.BE/OPINIE

Door Han Renard

Olivier Deleuze en Emily Hoyos: twee totaal verschillende politieke profielen, bijeengebracht door de bizarre statuten van Ecolo.