Vera,

Van je zusters moet je het hebben. Ik weet niet hoeveel honderden brieven per week u krijgt Vera, en ik begrijp ook wel dat u in uw blad niet alle brieven kunt publiceren, maar mag dat gezeur van die mannen een keer afgelopen zijn ? Het is mij opgevallen dat u deze zomer nog niet één brief van een vrouw gepubliceerd hebt. En dus krijgen we week na week die klaagzang van de heren der schepping die door hun vrouw tegen hun wil ontvoerd zijn naar een appartement in Knokke of naar een camping aan de Ardèche. O, wat zijn ze zielig ! Ocharme toch.

Welnu, Vera, ik ben het meer dan zat. Ik heb er meer dan genoeg van om te applaudisseren als meneer de barbecue heeft aangestoken. U moet eens op zo’n camping komen kijken, Vera. Terwijl de vrouwen aardappelen schillen en de natte badhanddoeken ophangen, zit meneer merguez te roosteren. Daar is hij zo knap in ! Dat is echt mannenwerk. Ricard binnen handbereik, de radio op France Inter voor de beklimming van l’ Alpe d’Huez : God in Frankrijk.

En raak hem ’s nachts niet aan, Vera ! Zijn gevoelige babyhuidje is verbrand. Waar is de After Sun, schat ? Au ! Ik zal niet in details treden, Vera, maar eens lekker knuffelen is er niet bij. Terwijl de geluiden die je op zo’n camping hoort je soms toch op gedachten zouden brengen.

De mannen, dié hebben het zwaar. En als het te veel wordt, schrijven ze een brief naar Vera. Vera begrijpt hen tenminste. Zal ik u eens wat zeggen, Vera ? Volgens mij bent u zelf een man. Ik heb wel eens horen zeggen dat zo’n hartsrubriek het werk is van een team psychologen. Wie heet er nu in godsnaam Vera ? En waarom staat uw foto niet bij uw rubriek afgedrukt, zoals de foto van Frans Verleyen bij het Woord Vooraf ? Waarom verbergt u zich ? Bestaat u wel echt ? Ik ben benieuwd of u het lef zult hebben deze brief te publiceren, maar ik maak me eerlijk gezegd weinig illuzies.

Dulle Griet, Peer

Lieve Dulle Griet,

Besta jij wel echt ? Ik wil niet flauw doen, maar zo zijn we niet getrouwd. Mij houd je niet voor de gek, Dulle Griet. Ik bespeur een lichte vorm van paranoia in je brief. Dat verongelijkte toontje herken ik vooral van… mannen.

Maar laat ik er even van uitgaan dat je oprecht bent. Dan zou ik je toch advizeren even in je make up-spiegeltje te kijken, zuster. Dat verzuurde meisje, ben jij dat ? Die gefrustreerde trek om de mond ? Ben jij dat ? Pluk de dag, Dulle Griet. Laat je leven niet vergallen door jaloezie en sjagrijn. Praat er eens over met je man, ondanks alles is hij je beste vriend. Probeer er samen iets van te maken, in plaats van te schelden op…

Vera