Koning Boudewijn had, op het eind van zijn godsvruchtig leven, 12 miljard frank zwart geld in het buitenland staan! Daar mag de familie Verkest een puntje aan zuigen. Deze bewering, die in ongeacht welk ander land de monarchie aan het wankelen zou brengen, komt niet van de eerste de beste losbol, maar van onze chef-Wetstraat.
Lieve Mathilde, hier een raad van iemand die het goed met u meent : lees in geen geval de kroniek “De uitzet van Mathilde”. Lees sowieso Knack niet, daar is aan het Hof nooit iemand beter van geworden. Twee weken geleden werd binnen het bestek van vier bladzijden niet enkel geschreven dat Boudewijn 12 miljard op buitenlandse rekeningen had geparkeerd, maar ook dat hij achter de moord op Lumumba zat. Dat Laken dat allemaal laat passeren, een mens kan er met zijn verstand niet bij.
Juridisch-technisch vallen deze beide gevallen van majesteitsschennis onder de wet van 6 april 1847 “tot bestraffing van de beleedigingen aan den koning”. Artikel 1: “Al wie hetzij in openbare plaatsen of bijeenkomsten door uitlatingen, kreten of bedreigingen, hetzij door welke geschriften, drukwerken, prenten of zinnebeelden ook, zich schuldig maakt aan beleediging van den persoon van den koning, wordt gestraft met een gevangenisstraf van 6 maanden tot 3 jaar, en met een geldboete van 300 tot 3000 frank.” Maal tweehonderd welteverstaan, en per inbreuk. Voor hetzelfde vergrijp tegen leden van de koninklijke familie is het tarief bijna even zwaar.
Dat Van Cauwelaert iets tegen het huis van Saksen-Coburg-Gotha heeft, hebben wij al herhaaldelijk aangestipt en aangeklaagd. Vier nieuwe rubrieken heeft hij in het leven geroepen, die geen ander doel dienden dan de mogelijkheid tot schimpen op de dynastie. “Het Waals Congres”, “Belgicana”, “De waanzinnige twintigste eeuw” en “Van de redactie”. Op een dag stond het in het kruiswoordraadsel. Twee verticaal, zes letters: stad in Beieren waar een onbetrouwbaar vorstenhuis, bekend om zijn wettelijke en morele schuinsmarcheerderij, vandaan komt.
Zegt het “Goffinet-archief” u nog iets? Gevonden achter een valse muur in het kasteel van Hyon. Naast enkele geparfumeerde brieven, had Van Cauwelaert daar het bewijs aangetroffen dat de Leopolds I tot en met III zich schuldig hadden gemaakt aan de illegale aankoop van panden in Brussel, het beheer van onrechtmatig verworven geld en edelmetalen, het bewaren van gestolen juwelen, frauduleuze speculatie op de Chinese spoorweg, de bloedige ontsluiting van Congo en het mengen van dierlijke en industriële vetten.
Wat nog? Dat de mensen tijdens de rouwstoet op de kist van Leopold II kwamen spuwen. En dat deze zelfde vorst, in de plaats van naar een concert in de Koninklijke Munt, liever naar Parijs ging om te genieten van het optreden van Le Pétomane. “Die”, wij citeren onze chef-Wetstraat, “door het vaardig aanwenden van darmgas de Marseillaise kon blazen.” Een eindeloze stoet buitenechtelijke kinderen is in dit blad toegeschreven aan schietgrage Coburgs, gaande van Leopold II tot vorsten van recentere datum.
Ging de postbode de dagen nadien krom van de protestbrieven die hij ten kantore van Knack moest bestellen? Geenszins. Hoorde men de militaire politie – of erger: Van Ypersele de Strihou – driftig op de bel van de Tervurenlaan 153 drukken? Welnee. Niks gehoord. Geen proces, geen dagvaarding, niet eens een ontkenning. Koning Albert kwam zelfs blijgemutst op bezoek, wat onze redactie een fleurig laagje verf en een nieuwe rol vast tapijt opleverde. Waar de vorst ook gaat, het is er altijd pas geverfd en overal blinkt het van properteit en securiteit. Die mens denkt in alle oprechtheid dat het in zijn land zo slecht niet is.
Deze hartelijke visite verminderde de vuilsprekerij in Knack allerminst. Hier een bloemlezing. De Coburgs waren dieven wier naam in heel Europa als scheldwoord werd gebruikt. Ze hebben hun titel gekocht. Er is trouwens maar één Belg die zijn monarchale titel eerlijk heeft verdiend: Rik Van Looy, de Keizer van Herentals. Ze hebben zich dankzij de laagst denkbare kuiperijen de troon van het jonge België toegeëigend. Troon die in feite toekwam aan prins De Ligne, een verre voorzaat van Rik Van Cauwelaert deWyels. Die dus, mocht elke erfopvolging volgens de regels van de grondwet zijn geschied, vandaag zelf het hoofd van deze staat was geweest. Geef toe dat hoofdredacteur van Knack daarvoor slechts een minieme compensatie is.
Banden met de nazi’s! Welja, waar bleef dat? Vorige week. Waarover de Coburgs aan tafel niet praten: nonkel Karl van de Sturmabteilung! Ooit gehoord van Karl van Saksen-Coburg? Wij niet, maar we lezen: “Karl was de neef van Edward VIII, een echte Coburg met die typische trage geest die de Belgische tak zo sympathiek maakt.” Dit alleen kan als belediging al tellen, maar het is slechts de inleiding.
Hou er even uw aandacht bij. Edward VIII was de zoon van Edward VII, die volgens Van Cauwelaert aan het begrip fuifjas een geheel nieuwe betekenis gaf, en op zijn beurt de zoon was van Queen Victoria en Albert van Saxen-Coburg. Deze laatste was een neef van Leopold I. Samengevat luidt de aanklacht dus als volgt: de kleinzoon van de neef vanLeopold I had zelf een neef die bij de Sturmabteilung was en Hitler eens heeft ontmoet.
Dit volstaat om te concluderen dat alle Coburgs, tot op de dag van vandaag, nazi-sympathieën koesteren. Een beetje vergezocht zal u misschien zeggen, maar onze chef-Wetstraat was er heilig van overtuigd dat na zijn revelatie de d’Udekems slechts één besluit restte: dat huwelijk gaat niet door, geen fascist in de familie.
En alsof ook dit niet voldoende was, zat er vorige week nog eentje in de pijp: Jack the Ripper was een Saksen-Coburg. Bon, waarop wacht het parket? De wet van 6 april 1847 is duidelijk: opsluiten die man. Onze chef-Wetstraat bedoelen we. Voor the Ripper is het helaas wat laat. Hoewel Walter De Bock de hoop niet helemaal heeft opgegeven. Volgens Walter is het Van der Biest.
Koen Meulenaere
