Vlaamse boeren werken aan de omschakeling naar een andere landbouw.

Er waren niet veel actieve landbouwers op het congres in het Europees Parlement te Brussel, maar ze vertelden interessante verhalen.

Melkveehouder Koen Van de Walle uit Zomergem heeft een traject uitgewerkt om zijn melk zelf van bij zijn koeien tot bij de consument te brengen. Zo blijft het traject kort, en kan de verse melk snel bij de verbruiker raken, onder het motto: VERS VAN BIJ DE BOER. ‘De industrie beschouwde de melk van mijn koeien als een grondstof’, vertelt de boer, ‘en ik had geen enkele vorm van inspraak over wat ermee gebeurde. Terwijl ik nog tot die boeren behoor die al hun koeien bij naam kennen. Nu kan ik zelf bepalen wat er met mijn melk gebeurt, en ben ik trots als ik mijn product in de rekken van een winkel zie.’

Varkenshouders Peter en Kris Vermeiren uit Merksplas hebben een vernuftig systeem voor recyclage laten bouwen, waarbij ze overtollige warmte uit een nabijgelegen tomatenkwekerij gebruiken om de mest van hun varkens te laten drogen, zodat ze die volledig kunnen omzetten in meststof en zuiver water, dat teruggaat naar de kwekerij. Daarmee kunnen ze alle mest van de twaalfduizend varkens in hun bedrijf recycleren. Een handig gebruik van bestaande technologieën om afvalproducten te recupereren.

Landbouwer Christian Dirick uit de omgeving van Landen had te kampen met zware erosie en modderstromen van op zijn velden. Hij besloot te investeren in een systeem van ploegloos boeren, waardoor er minder erosie is. Maar hij stuitte op de beperktheden van het systeem: hij moet meer onkruidverdelgers sproeien. Daarbij komt hij in conflict met de wetgeving, die niet altijd aangepast is aan nieuwe ontwikkelingen. Zo wil de Vlaamse Landmaatschappij niet dat hij de randen van zijn velden besproeit, terwijl de landbouwadministratie net vereist dat hij optreedt tegen distels. ‘Pioniers stoten altijd op regelgeving die niet aangepast is’, ondervond hij. ‘Ik weiger ook de 80 euro subsidie die ik per hectare niet geploegde grond kan krijgen, om er zeker van te zijn dat ik vrij kan beslissen hoe het verder moet. Anders weet je niet in welke admi-nistratieve rompslomp je verzeilt.’

Het was jammer dat deze boeren niet altijd op begrip van de activisten in de zaal konden rekenen. Tot ergernis van voorzitter Piet Vanthemsche van de Boerenbond: ‘Deze mensen doen grote inspanningen om tot een milieuvriendelijker landbouw te komen, en dan is het nog niet goed. Iemand in de zaal noemde het bedrijf van de broers Vermeiren een varkensfabriek. Ik noem het een goed draaiende familiale onderneming met veel respect voor het milieu. Een voorbeeld van een modern landbouwbedrijf.’