Met veel humor en hardrock en dubbel zoveel Thors als gebruikelijk maakt Taika Waititi ook van Thor: Love and Thunder een amusante Marvel-film. Meer moet dat niet zijn.

Thor: Love and Thunder is meer dan een beetje onnozel. En dat is goed nieuws. Het betekent dat deze superheldenfilm van Marvel niet bezwijkt onder een teveel aan ernst of verhaallijnen. De ambitie van de zesde film in de voorlopig teleurstellende Phase 4 van het Marvel Cinematic Universe is beperkt maar nobel: je voor de prijs van een bioscoopticket twee uur amuseren. Van tel is dat die ambitie wordt waargemaakt.

Dat dat lukt, is geen donderslag bij heldere hemel. Het team achter Thor: Love and Thunder bewees in 2017 met Thor: Ragnarok al een groot publiek te kunnen plezieren met grappig, kleurrijk entertainment, inclusief de obligate cgi-actie én zelfspot.

Van een superheldenfilm een halve komedie en hele funfilm maken gaat de Nieuw-Zeelandse regisseur en scenarist Taika Waititi een stuk beter af dan gekscheren over een lid van de Hitlerjugend met Adolf als imaginair vriendje. (Al dacht de Academy of Motion Picture Arts and Sciences daar anders over: Waititi won een Oscar met zijn scenario voor die film, Jojo Rabbit (2019).)

Chris Hemsworth is niet de beste acteur op aarde maar hij is wel in zijn element met zijn dubbele opdracht: het ene moment is hij een nobele superheld die bange kindjes in vreemde werelden van monsters redt, het andere is hij een halve paljas met een komische neiging tot hoogdravende redevoeringen die geen krimp geeft wanneer oppergod Zeus (een campy Russell Crowe) hem tijdens een vergadering van goden uit alle mogelijke werelden van al zijn kleren ontdoet, waarop zijn naaktheid godinnen doet flauwvallen. (Begint u te begrijpen wat we met onnozel bedoelen?)

Ex-Batman Christian Bale maakt zijn entree in het Marvel-universum als slechterik. Hij gaat – voorspelbaar – níét voor camp en spant zich in om wat begrip te creëren voor Gorr the God Butcher. (Gorr the God Butcher? Gorr the God Butcher.)

Thor is overigens niet de enige Thor in deze Thor. Ook Natalie Portman speelt een machtige Thor. In de vorige film moest ze nog genoegen nemen met een rol als Thors superslimme vriendin. Nu mag ze mee op avontuur. Het steekt een beetje dat zij met diens hamer Mjolnir mag zwaaien. Maar al snel laait de gedoofde passie – het koppel ging uiteen – weer fel op. Helaas heeft ze kanker.

Waititi doet niet in subtiliteiten: romantische kussen en sterfscènes krijgen ondersteuning van sentimentele violen. Maar de muziek die deze Marvel domineert en typeert zijn de hardrockhits van Guns N’ Roses: het mag vonken, het mag wild en bombastisch vooruitgaan maar nooit saai worden.

Thor: Love and Thunder wisselt hoogtes en laagtes af, fun met flauwiteiten maar heeft in zijn vrolijke gekte tenminste een eigen donderende identiteit.