In tegenstelling tot de CVP zelf, gaat het met het CVP-televisieprogramma Tegenspraak steeds beter. Paul Goossens heeft namelijk de smaak zo te pakken gekregen, dat hij de katholieken niet langer alleen in de studio tegen de schenen schopt, maar ze nu ook thuis gaat beledigen en bedreigen.
Onlangs ging het over hormonen in de veeteelt, een thema dat binnenkort wel eens de actualiteit zou kunnen halen. Jaak Vandemeulebroucke kwam aan het woord, enkele socialisten, een zevental liberalen, een redacteur van De Standaard ( ?Geen Vlaamse hormonen voor Waalse koeien !”), verscheidene vertegenwoordigers van de groene beweging, en uiteindelijk toch ook één CVP’er : minister van Landbouw Karel Pinxten. Die door Goossens prompt verantwoordelijk werd gesteld voor alle heersende misbruiken en voor de schuldige nalatigheid waarmee de overheid het probleem aanpakt. Een hoog kaderlid van de Boerenbond werd zodanig in de tang genomen dat hij voor de camera de boeren plechtig opriep om bij de volgende verkiezingen op de VLD te stemmen.
Goossens had zijn werk gemaakt van de reportage en viel zelfs binnen bij enkele totaal verraste vetmesters, die werden aangemaand om hun dikste beesten uit de stal te halen en ter keuring aan de verslaggever aan te bieden. Bij de eerste die werd voorgeleid was het al raak. Goossens kneep een keer links, trok eens rechts, pookte zijn vuist tot tegen de ribben van het rund en voelde vervolgens tussen de achterpoten van wat hij voor een koe hield, maar wat in werkelijkheid een Friese stamboekstier bleek te zijn. Laten we zeggen dat de kolos allerminst was opgezet met de vrijpostigheden van Goossens die bovendien, om zich te wapenen tegen de barre koude, een rode sjaal uit zijn studententijd had omgeslagen. Het gevolg was verschrikkelijk.
Toen het stof weer was opgetrokken bleek de stier verdwenen. De ballustrade was volledig versplinterd, een tractor vernield, de boer hing in een appelboom, klank- en cameraman lagen bewusteloos in een plas. Slechts één man stond nog pal overeind : Paul Goossens. Hij klopte het zand van zijn mouwen, bukte zich naar de camera en sprak : ?Ge hebt allen gezien wat is gebeurd. Dit soort gedrag vertoont een normale koe niet. Ik kan dan ook moeilijk anders dan besluiten dat dit dier met klandestiene hormonen is volgespoten. Zoals ge misschien ook hebt opgemerkt, waren de beide uiers van deze koe totaal verschrompeld. Een typisch teken dat er geknoeid is.”
Vooraleer de landbouwer weer bij zinnen was en uit zijn hachelijke positie kon worden bevrijd, had Goossens een team van het vilbeluik van Denderleeuw de stallen ingestuurd om de volledige veestapel te vernietigen. En een team gerechtelijke inspecteurs was bezig met het verzegelen van de boerderij.
?Gij zult u dienen te verantwoorden voor de rechtbank,” beet Goossens de onfortuinlijke bedrijfsleider nog toe. ?Maandag 6 maart om half negen ’s morgens in Gent. Trouwboekske meebrengen en als ik van u was, zou ik me de kosten van een advocaat besparen. Ge gaat acht maanden krijgen waarvan twee met uitstel, vier miljoen frank boete en een verbod om deze eeuw nog een bedrijf uit te baten. Laat dit een les voor u zijn, gij lelijke sjamfoeter.”
Enkele tellen nadien zat Goossens aan het bureau van minister van Justitie Stefaan De Clerck en eiste snelrecht voor gevallen van koeienmishandeling. En weer even later stond hij achter een tafel, klaar voor een vergelijkende warentest tussen Gewone Varkensvoeders en Goossens Revolutionaire Varkensvoeders. Van elk lagen er twee grote zakken uitgestald. Wij schrokken op toen Goossens plotseling uitriep : ?Jacco, Wannes, hier !” Voor ons verbaasde oog drentelden twee zeugen van zeer ongelijk gewicht de studio binnen. Goossens pakte ze alle twee bij hun nekvel : ?Hierzie : twee beren. Op dezelfde dag geboren. De ene is met Gewone Voeders opgekweekt : vijfennegentig kilo. De andere met Goossens Revolutionaire Varkensvoeders : honderd vierendertig kilo ! En zonder dat er één verboden hormoon kan gevonden worden. Dat is de boerenstiel zie. Tot volgende week beste kijkers, voor een gesprek met Bea Cantillon.”
MET DIE REPORTAGES buitenshuis was de CDO vorig jaar al begonnen. Nu de kijkcijfers week na week stijgen, en de kans bestaat dat de Uitzendingen door derden reclame mogen uitzenden, moet er op geen frank meer gekeken worden. De BRTN wordt overigens vóór het eind van het jaar geprivatiseerd en dan is er een jaarlijks budget van acht miljard frank vrij om de politieke programma’s wat meer armslag te geven.
De CDO liep op die ontwikkelingen alvast vooruit en trok naar Spanje, naar Madrid als wij ons goed herinneren. Daar hielden de Euro-tjeven een kongres en hoorden wij EVP-voorzitter Wilfried Martens zowaar in het Spaans een zinderende congreshal opruien.
?Ma esta evidente : el pueblo, unido, jamas sera vencido !” schreeuwde Martens, terwijl achter hem enkele verblindende schoonheden met hun rokken stonden te zwaaien en blijkbaar niet beseften welk risico ze namen.
Goossens had besloten tijdens deze uitstap het nuttige aan het aangename te paren, en interviewde iedereen. Elke christenmens die hij tegen het lijf liep. En dat waren er, gezien de aard van de bijeenkomst en de Spaanse traditie, nogal veel. Jacques Santer. Hanja Maij-Weggen, in wie wij lange tijd Mieke Offeciers meenden te herkennen. Miguel Indurain. Je kon in Madrid geen kerk binnenlopen of vanachter een pilaar dook Goossens met zijn cameraploeg op om enkele stekelige vragen te stellen over het leven na de dood en over de tien geboden ervoor.
Aangezien er in geen velden of wegen SP’ers, VLD’ers, Agalev’ers of VU’ers te zien waren, interviewde Goossens dan maar alle aanwezige CVP’ers, ook al een nieuwigheid in Tegenspraak. Zo zaten in de lounge van een peperduur vijf-sterrenpaleis tal van ons volstrekt onbekende CVP-mandatarissen genoeglijk weggezakt in de pluchen zetels. Waarbij Marianne Thyssen eenieder die het wenste met kennelijk genoegen heel wat meer zicht gaf op haar dijen, dan de deontologie van haar partij en de voorschriften van haar levensbeschouwing toestonden. Toen even later Raf Chanterie dezelfde truc probeerde toe te passen hebben wij afgehaakt. Ook in Europa blijven er grenzen.
De enige CVP’er in Madrid die niet werd geïnterviewd was Johan Van Hecke. Zijn speech had nochtans voor heel wat hilariteit en een daverend gelach gezorgd. Maar de voorzitter in het programma, zonder een liberaal of een socialist om de tegensgestelde mening te verdedigen, dat vond Goossens ongepast.
Koen Meulenaere
