“Multicultureel Brussel” bevat 22 kaarten, gekozen uit meer dan driehonderd. Er ligt een schat aan informatie in opgeslagen.
Greet Juchtmans, wetenschappelijk medewerker, stond in voor het kartografische ingrediënt van de studie over multikultureel Brussel. Een monnikenwerk, zeker ?
– GREET JUCHTMANS : Ja en neen. De kaarten worden gemaakt met een computerprogramma, Statistic Analysis System. Dat werkt snel en akkuraat. Maar de kartograaf kan niet alles aan de computer overlaten. Een kaart moet visueel en kernachtig veel gegevens weergeven. Anders gezegd : elke kaart is de neerslag van veel cijfermateriaal, dus moet de maker keuzen maken. En die keuze wordt bepaald door de leesbaarheid en de volledigheid van de kaart. Daarom kozen we niet voor de weergave van de negentien gemeenten die het Brussels hoofdstedelijk gewest vormen, wel voor de 722 statistische sektoren die de volkstelling van 1991 afbakende.
Het is zoeken naar evenwicht tussen helderheid en maximale informatie. Een kaart moet iets vertellen. Daar bestaan verschillende systemen voor. Wij kozen voor de zogenaamde choropletenkaart, wat betekent dat een buurt ingekleurd wordt op grond van percentages. De kleuren die procenten visueel weergeven, zijn vrijwel algemeen aanvaard bij kartografisch werk. Ze lopen van bruinrood over rood en geel naar groen, met alle mogelijke kleurschakeringen daartussen. Grijs wordt gebruikt voor “onbewoond” of minder dan 200 inwoners. Dat is eigenlijk een geografische korrektie, want één Italiaan in het Zoniënwoud, zou het hele bos bruinrood maken. De kleuren laten snel koncentraties zien.
Zo’n kaart wordt dan aangevuld met een zogenaamde bollenkaart. De kleur van de cirkel geeft het percentage ten opzichte van de totale bevolking weer, terwijl de grootte van de cirkel wijst op het absolute aantal. Iedere kaart geeft dus voor elke bevolkingsgroep én de verspreiding over het hele gewest én de dominantie in bepaalde wijken weer. De bollenkaart bevat meer informatie, maar kan minder verschillende klassen opnemen. Met meer klassen zou het geheel onleesbaar worden.
Alle kaarten in de studie vallen te vergelijken, omdat zoveel mogelijk dezelfde procentuele afgrenzingen zijn gebruikt. Ook op dat gebied moesten we kiezen voor helderheid. Vandaar dat groepen als Zwitsers en Ieren niet opgenomen zijn, wegens te klein. Ook niet-korrekt cijfermateriaal is gebannen illegale Polen en Joegoslaven komen per definitie niet in de statistieken voor.
Het belangrijkste bij dit werk ? Dat het niet gaat om een vrijblijvende studie. Ze trekt verkeerde voorstellingen recht, er kan iets mee gedaan worden. Ze stelt de beleidsvragen scherp en beantwoordt gegevensvragen korrekt.
