Steven Hermans

Steven Hermans (39) is de oprichter van Phyconomy, een kennishub en databank voor de zeewiersector.

Uw levenswerk is dé reissite over Centraal-Azië (caravanistan.com). Waarom houdt u zich nu dan bezit met zeewier?

Steven Hermans: Tijdens de coronacrisis viel toerisme in die regio stil. Daarom ben ik me beginnen in te lezen in zeewier. Het sluit aan bij veel van mijn interesses: biodiversiteitsverlies, klimaatverandering, de oceaan en impactinvesteren.

Waarom is zeewier belangrijk?

Hermans: Ik blijf verrast worden door de voordelen van zeewier. Het is gezond én je kunt het makkelijk kweken. Aan grond en zoetwater hebben we een groot tekort, maar dat heb je niet nodig voor zeewierkweek. Bovendien zorgen gezonde zeewierbossen voor meer biodiversiteit in onze oceanen. Hoewel oceanen driekwart van onze aarde beslaan, gaat er slechts 1 procent van uw natuurbehoudsfondsen naartoe. We zijn landdieren, dus de oceaan lijkt ver-van-ons-bed, maar daar moet verandering in komen.

Zeewier ís toch ook iets waarmee we zelden in aanraking komen?

Hermans: Integendeel, we komen dagelijks zeewier tegen: het zit bijvoorbeeld in ijsjes, pcr-tests en tandpasta. In die producten zit carrageen, een stof die uit zeewier wordt geperst. Carrageen heeft bindende eigenschappen en creëert een soort gelstructuur.

Waar komt dat zeewier vandaan?

Hermans: Het meeste zeewier komt van grote zeewierplantages in China. Daar groeit het naar beneden in aquaculturen voor de kust. Je kunt zeewier ook telen tussen windmolenparken verder in zee. België heeft met het proefproject ‘wind en wier’ een wereldprimeur op dat vlak.

Welke rol kan zeewier spelen in de strijd tegen de klimaatopwarming?

Hermans: Zeewier kan veel CO2 opnemen, net als bomen. In de database van Phyconomy (een samentrekking van de algenstudie phycology en economy, nvdr) zijn een twintigtal start-ups opgenomen die bioplastics maken van zeewier. Zo is er een bedrijf dat schoenzolen maakt uit sargassum, een zeewiersoort uit de Atlantische Oceaan.