HERMAN

DE CROO

De VLD-voorstellen over de sociale zekerheid vormen een coherent geheel. Daaruit één punt verduidelijken, is gevaarlijk. Dat is de voorbije weken nog maar eens gebleken, stelt VLD-voorzitter Herman De Croo.

?De VLD wil meer dan het behoud van het sociale systeem. Ze wil iedereen in onze maatschappij een behoorlijk basisinkomen geven. Vandaag kost de sociale zekerheid ons vier miljard frank per dag. Dat geld komt van de economie bijdragen van werkgevers, werknemers en zelfstandigen én van de belastingen. Als de economie niet goed draait, komt een land terecht in de gevaarlijke spiraal van tekorten die door belastingen of leningen moeten worden ingevuld.

Kunnen we geen beter systeem bedenken dat toch dezelfde en zelfs meer voordelen biedt ? De VLD heeft een aantal concrete maatregelen uitgewerkt en getoetst aan de realiteit. Om te beginnen, moet de werkloosheid aangepakt worden. Als we de bedrijven via premies dichter betrekken bij de afdekking van de werkloosheid, zullen ze minder vlug tot ontslag overgaan. De creatie van nieuwe jobs zal geld kosten, maar op niet al te lange termijn zal het terugverdien-effect spelen. Actieven betalen immers belastingen.

Een ander luik is een rechtvaardiger werkloosheidssysteem. De uitkeringen voor alleenstaanden en gezinshoofden liggen té laag. Die moeten omhoog, dat staat buiten discussie.

De samenwonenden hebben inderdaad ook de premies voor de werkloosheidsverzekering betaald en zouden dus recht hebben op een volledige werkloosheidsuitkering. Maar voor hen wordt het systeem nu al niet meer toegepast. Omdat ze een partner hebben met een inkomen, vallen ze na een tijd terug op een laag, forfaitair bedrag.

Wij stellen in de plaats een gewaarborgd inkomen voor, dat rekening houdt met de sociale realiteit van elke werkloze. Dat maakt het mogelijk de lasten van een gezin geval per geval te beoordelen, zodat iedereen een gepast inkomen krijgt. Dat is alleszins rechtvaardiger dan lineair tienduizenden uit de werkloosheid te stoten omdat ze langer dan normaal anderhalf keer het gemiddelde van hun arrondissement werkloos zijn.

Wij pleiten voor een stelsel dat werkwilligen een behoorlijk inkomen biedt, overeenkomstig de behoeften van het gezin. Die onderzoeken kunnen technisch goed worden georganiseerd. Werkloze samenwonenden naar het OCMW sturen, hoeft dus hoegenaamd niet.?

MIA DE VITS

?De socialistische vakbond ABVV streeft naar het behoud van het sociaal-zekerheidssysteem, dat gebaseerd is op het solidariteits- en verzekeringsprincipe.? Dat zegt Mia De Vits, algemeen secretaris van het ABVV.

?De werknemers dragen een deel van hun inkomen af om anderen die het moeilijker hebben, te steunen (werklozen, mindervaliden, gepensioneerden, zieken) en verzekeren zichzelf tegelijk tegen perioden van minder of geen inkomen. De liberalen vinden de kostprijs van onze sociale zekerheid té hoog. Ze prediken een maatschappij, gebaseerd op individualisme en privatisering. Het ABVV is het daar niet mee eens. Wel moet ons sociaal-zekerheidssysteem aangepast worden aan de noden van onze tijd, onder meer voor mensen met een deeltijdse baan, eenoudergezinnen, hoogbejaarden.

Die aanpassing mag de universaliteit van het systeem niet aantasten. De hogere inkomens betalen op een volledig loon en ontvangen geplafonneerde uitkeringen. Hen geen uitkering meer geven in naam van de selectiviteit of de draagkracht zou heel gevaarlijk zijn. Het risico is dan groot dat zij het nut van de solidariteit niet meer zullen onderkennen, overschakelen naar privé-verzekeringen en niet meer bereid zijn bij te dragen tot de financiering van het algemeen stelsel. Trouwens, die selectiviteit bestaat al : met de wetgeving van 1980 zouden langdurig werklozen 23.4043 frank per maand krijgen, nu door de besparingen 12.532 frank.

Het voorstel van De Croo om een behoeftenonderzoek te doen, verwijst naar de negentiende-eeuwse caritas-idee. Wie kan bewijzen dat hij/zij arm is, zal een soort basisinkomen krijgen via het OCMW. Wie genoeg heeft of een partner heeft die genoeg verdient, krijgt niets meer. Hoeveel mag die partner dan verdienen om tot de 25 miljard frank besparingen te komen ?

Het VLD-voorstel lokt ook de vraag uit naar een correct inzicht in de inkomsten. Lonen van weddetrekkenden zijn officieel bekend, maar wat met de lonen van zelfstandigen ? Tegenover het afgezaagde voorbeeld van De Croo over de profiterende werkloze doktersvrouw, stelt het ABVV dat het behoeftenonderzoek in zijn voorbeeld wel eens zou kunnen aantonen dat die dokter zeer weinig verdient en zijn vrouw dus recht heeft op een uitkering. Voor de vele samenwonende werklozen die enkel op hun inkomen uit arbeid of sociale zekerheid kunnen rekenen, is een behoeftenonderzoek vernederend en mensonterend.?