Waar blijven de al zo lang beloofde vertragingsvergoedingen voor de trein? Wel, ze hebben vertraging.
Jannie Haek, kersverse spoorbaas, had het vorige week over het ‘romantische gehalte’ van de NMBS. Niet dat hij er zelf over kon meespreken – Haek neemt nooit de trein – maar hij had het gelezen in een enquête. ‘Ze zijn doorgaans opgetogen, ja, niet alleen over het comfort en de netheid, maar ook over de stiptheid. In mijn jonge jaren vertelden we elkaar straffe verhalen over treinen die hopeloos te laat kwamen. Van die reputatie is de NMBS intussen allang af.’
Wel, wel, wat jammer dat de nieuwe treinbaas nooit de trein neemt. Vorige week donderdag, de trein van Vilvoorde naar Antwerpen. De bladeren en de sneeuw zijn al gevallen, dus reed de boemel stipt. Tot hij net voor het station van Mechelen stilviel. ‘De trein voor ons is kapot’, meldde de conducteur droog. Uitstappen en zelf naar het station stappen dan maar? ‘Nee hoor, uitgesloten, u moet wachten.’ Na een halfuur meldde een inmiddels doodzenuwachtige conducteur: ‘Sorry, we moeten terugrijden naar Vilvoorde. Maar geen nood: daar zal een trein klaarstaan, die wél in Mechelen kan stoppen.’ Eenmaal in Vilvoorde, bleek die trein net tien seconden weg. De volgende trein richting Mechelen bleek ‘uitzonderlijk afgeschaft’. Locomotief kapot. En de trein daarna had – ‘waarvoor onze excuses’- een kwartier vertraging. Nu heeft Haek wel een punt. Een hele avond door de NMBS gegijzeld worden, is best romantisch. Zeker als de hele wagon straffe NMBS-verhalen begint uit te wisselen. Alleen die ene ambtenaar die zo nodig de vraag ‘Hoe zit dat nu met die beloofde vertragingsvergoeding?’ moest stellen, verpestte de sfeer wel enigszins.
Al had hij natuurlijk gelijk. ‘Ik hoop dat er in de derde beheersovereenkomst – die er eigenlijk allang had moeten zijn – iets zal staan over vertragingsvergoedingen’, zegt Guido Herman, ombudsman van de NMBS. ‘De ombudsdienst heeft laten erkennen dat stiptheid een essentieel onderdeel is van het vervoerscontract. Nu blijft dat een advies, men is niet gebonden om dat te volgen. Let wel: ik pleit alleen voor een compensatie als er regelmatig vertragingen zijn op je verbinding. Anders krijg je een onwaarschijnlijke rompslomp en het gevolg laat zich al raden: een prijsstijging voor iedereen. Al vind ik wel dat uitzonderlijke gevallen – zoals mensen die uren vertraging hebben – uitzonderlijke maatregelen vergen. De NMBS moet dan maar de commerciële moed hebben om hen te vergoeden.’
S.T.
