Schrijfster Annelies Verbeke publiceerde onlangs een nieuwe novelle, Deserteren. Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 31 minuten en 14 seconden nodig.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
De schietpartijen in Utrecht en Christchurch. Al dat leed, de haat die ermee vermeerderd en doorgegeven wordt.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Treinreizen moeten goedkoper worden dan vliegreizen.
Wat is uw grootste prestatie?
Ik vind mijn oeuvre – proza en theater – een prestatie. Dat ik in die zestien jaar volgend op mijn debuut altijd ben blijven schrijven.
Wat is uw grootste mislukking?
Ik kan me enorm aan mezelf ergeren als ik praat terwijl ik me had voorgenomen te zwijgen. Dan denk ik telkens: aargh, mislukt.
Wat extreemrechts betreft, kan het nu erger worden dan toen, denk ik. De vernietigingsmogelijkheden zijn enorm toegenomen.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Op de vele momenten dat mijn partner en ik of een van onze dierbaren met racisme werden geconfronteerd, dacht ik weleens panisch: weg van hier voor het te laat is! Al is het me niet duidelijk waarheen.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Ik ben 2,5. Mijn moeder zegt dat ze een schooltje hebben gevonden en dat het ook een refter heeft. Ik ken dat woord niet, maar stel er mij een manuele stofzuiger bij voor en merk op dat ik dan moet oppassen dat ik ‘mijn tenen niet oprefter’.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Ik eet amper vlees en steun Greenpeace en Natuurpunt. Maar ik ga gebukt onder vliegschaamte. Ik vlieg meerdere keren per jaar, op uitnodiging van literaire festivals of naar de familie in Senegal. Bij uitnodigingen binnen Europa vraag ik tegenwoordig wel of ik met de trein kan reizen, al duurt dat soms erg lang.
Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?
Dat mijn werk enkel succes heeft en vertaald wordt omdat ik een vrouw ben. En vuilbekkender varianten op dat genre.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Ja, ik praat met veel intonatie tegen huisdieren. Mijn hond Benny is in 2015 overleden, tegenwoordig heb ik een parttime hondje dat ik deel met een vriendin. We hebben haar eigenaar, die anderhalf jaar geleden is overleden, beloofd voor haar te zorgen.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Ik had voor mijn twintigste meer en beter vreemde talen moeten leren.
Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?
Wat extreemrechts betreft, kan het nu erger worden dan toen, denk ik. De vernietigingsmogelijkheden zijn enorm toegenomen.
Je moet verlies in de ogen durven te kijken. Ze horen bij het leven.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Toen ik negentien was, waren het zowel de korte verhalen van Raymond Carver als De Petersburgse vertellingen van Nikolaj Gogol die me onomkeerbaar raakten.
Waarover zou u meer willen weten?
Ik wil graag een lange tijd de verre literatuurgeschiedenis induiken.
Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?
Ik heb het twee jaar geleden eens berekend en toen was het 1200 euro. Dat moest ik afbouwen. Door gesprekken met Afrikanen en erover te lezen bij zwarte activisten, ben ik sommige vormen van ontwikkelingssamenwerking anders gaan zien. Het is ook een naar woord.
Wat vindt u het moeilijkst aan de liefde?
Een goed evenwicht vinden tussen je eigen ding doen en samen dingen doen.
Vindt u seks overschat?
Nee. Seks is belangrijk.
Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?
Twee weken.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Ik eet gezond, voornamelijk omdat ik dat lekkerder vind. Ik wandel en fiets. En ik mediteer dagelijks.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Misschien. Afhankelijk van de aard van de dreiging.
Wat hebt u geleerd in het leven?
De worsteling en het verlies horen erbij. Je moet ze in de ogen durven te kijken. Ze leiden je weer naar iets nieuws.
