Een summier overzicht van de vonnissen en de arresten in Vlaanderen en de gevolgen die ook andere departe- menten daaraan geven, bevestigt nogmaals dat de strijd tegen de hormonenzwendel nog lang niet gewonnen is.

Het is al eerder opgemerkt dat Vlaanderen in Europa vrijwel alleen staat in de strijd tegen het gebruik van groeistimulatoren bij de vetmesting van vee ; en dan nog slechts bepaalde delen van Vlaanderen waar niet altijd de meeste veevetmesters wonen. Zo worden in de Westhoek opvallend weinig overtredingen vastgesteld. En niet noodzakelijk omdat veekeurders, andere ambtenaren en magistraten al eens vergeten ook tegenover dit milieu de nodige afstandelijkheid te bewaren.

Toch hebben een aantal rechtbanken in Vlaanderen tijdens de voorbije jaren tientallen hormonen-vetmesters bestraft. Hoewel het telkens verschillende rechtszaken betrof, valt op dat de rechtbank van Oudenaarde niet alleen een hele rist hormonenspuiters aanpakte, maar nog de zwaarste straffen (vooral hoge boetes) oplegde ook.

De rechtbanken van Kortrijk, Brugge, Ieper en Veurne blijken doorgaans mildere vonnissen uit te spreken en geregeld uitstel van gevangenisstraf en boete te verlenen.

De rechtbanken van Hasselt, Tongeren, Turnhout en Antwerpen brengen zo te zien nog meer begrip op voor de vetmester, die betrapt wordt op het gebruik van groeistimulatoren.

Logischerwijze trekken dus de meeste en zeker de zwaarste hormonenspuiters, die in Oost-of West-Vlaanderen een veroordeling oplopen, naar het Hof van Beroep in Gent. Daar zijn tijdens de voorbije jaren enkele merkwaardige arresten geveld. Zo beslist de Kamer van Inbeschuldigingstelling niet alleen over de voorlopige hechtenis van al wie tegen de handhaving van zijn aanhoudingsmandaat in beroep gaat, maar fungeert zij ook als 2de Kamer. En die behandelt de verzoeken tot voorlopige invrijheidstelling, als een hormonenspuiter in eerste aanleg veroordeeld werd en wil vrij komen in afwachting van een arrest van het Hof van Beroep. En daar rekenen de vetmesters uiteraard op.

Kennelijk kunnen zij ook nogal dikwijls rekenen op een strafvermindering van de 3de Kamer. Het blijft mogelijk dat deze in de materie nochtans verdienstelijke raadsheren bewust opteren voor lichtere straffen zij het soms met zwaardere boetes om te vermijden dat de veroordeelden hun toevlucht zoeken bij het Hof van Cassatie : met de hoop een arrest tot verbreking te bekomen en de zaak zo op een nog langere baan te schuiven.

Als de veroordeelde hormonenspuiters geen gehoor vinden bij Cassatie, dient een aantal onder hen meteen het wettelijk voorziene genadeverzoek in. Zolang het ministerie van Volksgezondheid geen beslissing terzake neemt, wordt de uitvoering van de straf alweer opgeschort en komt straffeloosheid in zicht. En daar is het de betrokkenen uiteindelijk om te doen.