Van Walter Kunnen heeft citaten.net één citaat onthouden: ‘Het is moeilijk democraat te zijn, vooral in een democratisch land.’
Een merkwaardig man was hij wel. Op zijn overlijdensbericht stond: ‘ Bonum Certamen Certavi, Cursum Consumavi, Fidem Servavi. Ik heb de goede strijd gestreden, mijn weg ten eind gegaan en mijn geloof bewaard’.
Of hij de goede strijd gestreden heeft: daarover valt op z’n zachtst gezegd te redetwisten. Maar dat hij zijn geloof altijd bewaard heeft, dat is zeker waar. Het viel vooral op door ultrarechtse geloofspunten, en die had hij zeker niet van vreemden. Zijn vader was oorlogsburgemeester in Tongerlo. Ook de jonge Walter Kunnen mengde zich tijdens zijn universiteitsjaren tussen VNV-studenten.
Na de oorlog maakte Kunnen vooral naam als succesvol bouwondernemer. De redelijk goedkope ‘Kunnen’-huizen werden zelfs een begrip in de regio Antwerpen. Maar Kunnen haalde toch vooral om andere redenen de krant, onder meer door een pleidooi om zwartwerk in de bouw te legaliseren. Begin jaren tachtig stortte zijn bouwrijk in elkaar. De Bijzondere Belastingsinspectie viel binnen en een paar maanden later werd het Algemeen Bouwbedrijf Kunnen failliet verklaard. Kunnen had de bui wellicht zien hangen, want hij had toen al ontslag genomen.
Hij zocht zijn heil in allerlei theorieën over aardstralen. Tijdens zijn bouwjaren was hem opgevallen dat sommige van zijn huizen lang bewoond werden door dezelfde mensen en anderen helemaal niet. Het leek de logica zelve, maar niet voor Kunnen. Het lag niet alleen aan bepaalde materialen, beweerde hij, maar ook aan de gevaarlijke invloed van elektromagnetische velden op de mens. Overal leurde hij rond met de Lecherantenne, de moderne versie van de wichelroede.
Kunnen had behoorlijk wat aanhangers, maar niet iedereen was even enthousiast. Toen hij eind jaren tachtig een lezing wou geven in de aula’s van de K.U.Leuven, werd de toegang hem ontzegd. En de SKEPP, de Studiekring voor Kritische Evaluatie van Pseudo-wetenschap en het Paranormale, vond zijn theorieën ‘grote flauwekul en zelfs gevaarlijk’. Kunnen werd later ook veroordeeld ‘vanwege het onwettig uitoefenen van geneeskunde’, maar in 2010 pleitte het hof van beroep in Antwerpen hem vrij.
Hoewel de nefaste invloed van elektromagnetische velden of aardstralen nooit bewezen werd, zou Kunnen zijn geloof nooit afvallen. Ook niet op andere gebieden: zo was hij het Europese gedachtegoed zeer genegen. Hij was voorzitter van de Beweging voor de Verenigde Staten van Europa en hing rond in allerlei pro-Europese kringen. En hij werkte ook ijverig mee aan Europa Eén, een blad dat vooral opviel door zijn conservatieve standpunten.
Uitgesproken rechts is Kunnen altijd geweest. Hij was ooit actief bij de Volksunie. Later was hij kandidaat op de lijst van de Vlaamse Volkspartij van ex-collaborateur Lode Claes, die uit onvrede met het Egmontpact de Volksunie verlaten had. Voor de verkiezingen van 1978 sloot die partij een kartel met het VNV van die andere Volksuniedissident Karel Dillen. Uit die constructie zou het Vlaams Blok groeien, maar toen had Kunnen allang afgehaakt.
In zijn overlijdensbericht stond nog een opmerking van zijn nazaten: ‘Vader heeft zijn wereldse zorgen afgelegd’. Waarvan akte.
Stijn Tormans
