Meyrem Almaci: Ik heb deze vakantie The Shepherd’s Crown (vertaald als De herderskroon, nvdr.) herlezen, iets wat ik eigenlijk nooit doe. Het is het 41e en laatste boek in de Schijfwereld-reeks van Terry Pratchett. Ik heb door de jaren heen de hele reeks verzameld – inclusief alle spin-offs die over het universum zijn verschenen. Ik koester die boeken enorm.

Waarom zou u die reeks aanbevelen?

Almaci: Ik lees fictie om meegesleurd te worden naar een andere wereld. De fantasyreeks Schijfwereld is daar heel erg geschikt voor. Én het is laagdrempelig: Pratchett schreef veel geestiger dan pakweg Tolkien. De wereld is in de reeks één grote platte schijf die wordt gedragen door vier olifanten die rondjes draaien op de rug van een schildpad. Academici discussiëren nog altijd over het geslacht van die schildpad, en wat er zal gebeuren als hij of zij ooit een soortgenootje tegenkomt. (lacht) Er zitten ook vergelijkingen in met onze tijd die heel verhelderend kunnen zijn, maar het wordt nooit moraliserend. Het zijn bovenal boeken die je alles om je heen even doen vergeten.