Als dit land iets heeft bijgewonnen met het aanstaande prinselijk huwelijk, dan is het wel de figuur van Henri d’Udekem d’Acoz, de burgemeester van Poperinge. We schrijven vrijdag 10 september, en de pers zoekt zich suf om naast Jan Van den Berghe nog iemand te vinden die iets uit zijn duim kan zuigen over de onbekende bruid.
Dat werd dus baron Henri, oom van de nieuwe prinses. In Het Laatste Nieuws van die dag was hij al aan bod gekomen, en daaruit bleek zonneklaar dat hij van de hele zaak niets af wist. Maar zijn naam was gevallen, en dus kreeg hij de ene journalist na de andere aan de lijn. Eerst tot zijn ongenoegen, maar gaandeweg zag hij de kans die zich nooit meer zou voordoen. En dus besloot hij om het even wie uitvoerig te woord te staan, desnoods Humo. De eerstvolgende die belde was Jef Lambrecht, voor Actueel.
Jef, die het meer op oosterse kunst en religie begrepen heeft dan op de peripetieën van het Belgische vorstenhuis, was bijzonder ontstemd dat een ancien als hij, ex-verslaggever van de Golfoorlog, voor een dergelijk flutonderwerp werd ingeschakeld. Vroeger had hij vlakaf geweigerd, maar jaarabonnementen op zevenendertig culturele tijdschriften en catalogi, dwingen hem zijn in se onwaardige beroep nog een tijdje uit te oefenen. Dat het niet van harte was, het interview met baron Henri, hoorde een dove van een kilometer ver. En die dove bleek al snel de baron zelf.
– Was u verrast door de verloving?
– Wat zegt u?
– Of u verrast was door de verloving?
– Welke verloving?
– Van uw nicht.
– Wat zegt u?
– Van uw nicht!
– Ah ja, zeer verrast.
– Wat voor een meisje is de nieuwe prinses?
– Wat zegt u?
– Wat voor iets is dat, Mathilde?
– Ah, een heel aantrekkelijk meisje hé. Ah ja.
– Kunt u iets meer vertellen over haar persoonlijkheid?
– Over wat?
– Borstomtrek, taille, en kleur van haar!
– Dat kan ik u niet zeggen.
– Hoort ze goed?
– Wat zegt u?
– Of ze veel talen spreekt?
– Ah ja, veel talen.
– Hoe hebben ze elkaar leren kennen? Hoe ze elkaar hebben leren kennen!?
– Jaja, ik hoor u.
– Wel?
– Wat: wel?
– Hoe hebben ze mekaar leren kennen?
– Wie?
– Prins Filip en uw nicht!
– Mathilde?
– Ja, wie anders?
– Hoe ze prins Filip heeft leren kennen?
– Dat was de vraag, ja.
– Dat weet ik niet.
– ….
– Hallo? Mijnheer Lambrechts?
– Ja.
– Bent u er nog?
– Jaja, ik ben er nog. Voor één keer dat ik een interessante mens aan de lijn heb.
– Wat zegt u?
– Ik zou nog een paar dingen willen vragen.
– In Brussel ja, daar studeert ze.
– Pardon?
– Mathilde, ze studeert in Brussel. Dat was toch de vraag?
– Nee, de vraag was of ik nog iets mocht vragen.
– Dat is een vreemde vraag.
– Zijn ze trots in Poperinge?
– Wat zegt u?
– OF ZE TROTS ZIJN IN POPERINGE?
– In Poperinge?
– Nee, in Booischot.
– Ah, in Booischot? Dat kan ik u niet zeggen. Ik ben burgemeester van Poperinge.
– Nee toch.
– Wat zegt u?
– Toe man: zijn de mensen trots in Poperinge, ja of nee?
– Waarom?
– Omdat de nicht van de burgemeester de nieuwe koningin wordt.
– Dat weet ik niet. Ik ben nog niet buiten geweest, want ik word de hele tijd opgebeld door journalisten.
Terwijl Jef in Brussel werd weggedragen, was de luisteraar één ding duidelijk geworden: als Henri d’Udekem al wist dat hij een nicht had, dan wist hij hoogstens bij benadering hoe ze heette, en had hij er niet het minste vermoeden van wat haar ertoe had bewogen om zich te verloven met een vent van dertien jaar ouder. Bovendien een Saksen-Coburg. Terwijl de d’Udekems toch bekendstaan als een cultuurminnende familie.
Maar de burgemeester leerde opmerkelijk snel bij. Twee uur later stond hij rechtstreeks in TerZake te blinken, naast Lieven Verstraete: “Wij in de familie wisten natuurlijk al lang van de verhouding met de prins, maar u begrijpt dat wij discreet moesten blijven. Mathilde is een zeer aangenaam meisje. Zelfbewust, optimistisch van nature, en uitermate sociaal. Ze is lopogediste, dat is iemand die mensen met spraakmoeilijkheden helpt. Zij spreekt zes talen, draagt klassieke kleding, en houdt van Adamo en Jacques Brel. Ze leest graag, heeft veel gereisd, en drinkt bij het eten graag een zacht maar geprononceerd bourgognewijntje. Ik heb mij lange tijd met haar opvoeding beziggehouden, en er was geen vrije dag of ze kwam hier logeren. In de humaniora blonk ze uit in oude geschiedenis. Dag Jos, dank u, jaja heel goed, dank u, ja. (Dit laatste tegen een buiten beeld voorbijwandelende trotse Poperingenaar.) Ze heeft veel belangstelling voor architectuur, vooral van rond de eeuwwisseling, en toen ze klein was, had ze een schildpad.”
Ze hebben hem vanuit de studio moeten onderbreken, of hij was nog aan het vertellen. Gelukkig kijkt Jef Lambrecht nooit naar TerZake. Afgehaakt nadat Walter Zinzen er ooit de spot had gedreven met het Belgian Institute for World Affairs. Dat instituut, bestaande uit Jef en een vriend, eiste indertijd 20 miljoen frank schadevergoeding van de fabrikant van Peter Stuyvesant, omdat Stuyvesant op de pakjes sigaretten de stichter van New York wordt genoemd. Volgens Jef is dat de Belg Pierre Minuit. Voluit: Pierre Minuit d’Acoz.
Koen Meulenaere
